له اشعار شاعر عزیزمان دکتر سیروس قامیشلو..... کورد و کوردسان په ژاره ی تومن

له تریوه ی مانگ
چوی بلخی له ژیر کولانه ی بژانگ
له سر یالی
کیشکچی رییل روی وه محالی
چوی قمچی ژار وه دم , ده س ِ چه تالی
له کویچه باخی
چوی تُرویکه ی ئسکل ژیر چَرداخی
له به رز بانی
چوی سه ر پاسار, چه وه رری میوانی
له لیژ ئاوی
چوی تِرکه ی بزه خه نه ی خاوی
له نوقم کانی
چوی چاوی که بِدروشی له جامیلک ئاوی
له ژیر هه وری
چوی بو سلامی
له گول وه دمی نرمه واران به وری
له پای داری
چوی شه که تی هلاله ی چاوه ری وهاری
له ژانی
له داخی
له زویخاوی
له ئه سرین ِ هامیته ی طم و توز چاوی


له دنگ گریای خودا
له قروژنک سیه کتاوی

له مالی
له دیشتی
له سه ر کلاوه ی کویه ی به ناوی
له ده م منالی تامازروی ممک وشک و کالی
له باوش ِ چول ژنی
که بوده قه ور منالی
له شان و کول شه کت پیاوی
که مل برز گرد وه نا حساوی
له په شیوی قژی
شیویای له شین برای
له قرمزی دم و دمچاوی
کنیای و کوتیای له داخ رنجه رویی باوگ کوشیاوی

م هه ر په ژاره ی تومه
چاوی چاوه ری سربرزی دواره ی تومه
له ئی ئاسمان بی هه ساره
له تار و ته می ئی شه واره
طمای هلاتن هه ساره ی تومه

کورد و کوردسان
په ژاره ی تومه

س. قامشلو