کوردان یارسان

لک‌امیر شاعر سرشناس کرد

لک‌امیر شاعر سرشناس کرد در شعری که برای ایزدی‌هایِ شنگال سرود جشن اتحادِ کردها را گرامی داشته و می‌گوید: « عیدت مبارک کردستانم!»
این شعر به «لَکی» است:

دوه‌شه‌ۆ دیمه خاو ڤه دڵه‌ی پڕ زام
چؤمه دوون قه‌دیم گوزه‌شته‌ێ ئه‌ییام
دیم هامه چووڵی چڕن پڕ دارێ
ئه‌سیرم ڤه ده‌س دیڤ غه‌دارێ
لاشه‌م پڕ نه‌زام هووش که‌رده‌م مه‌دهووش
ده‌نگ ناڵه‌ی مه‌لێ ئامانم نه گووش
مه‌ل مه‌کاکانی هه‌ر ڤه دؤره‌ڤه
ڤه ناڵه‌ی پڕ سووز ڤه دڵگیره‌ڤه
تومه‌رز ئی مه‌له سه‌ر نون مه‌لانه
هاوار که‌ر روو‌ژ ته‌نگ گه‌ل ئیزه‌دانه
سێنه‌ش پڕ سووز بی ده‌نگش زامدار بی
کوشتار نه گه‌لش تا سه‌دهزار چؤ
مه‌ل مه‌لاوانێ ڤه زاری‌یه‌ڤه
نه پێ سووز ساز نووش داری‌یه‌ڤه
مه‌ناڵان هاوار گه‌لم ئه‌سیر بی
جاماڵم ساف بی یانه‌م خاپیر بی
سێیه‌ڤای ئاما داێ ڤه چه‌رداخم
چؤ ئاگر چی ئه‌ر بووسان و باخم
هه‌رچی ره‌نجم برد ڤه‌ی ساڵه‌ل سێ
ڤه په‌رچیم نیا دوز داێ ئه‌ر په‌رچێ
ئه‌‌ژ بێخ که‌نیه‌ۆره ستؤن سێ ماڵم
دایه خاکرا ره‌نج هزار ساڵم
مه‌ر یه شه‌نگاله یا قه‌عر چاێە
یه‌ی دارێ نییه بنیشمی ساێه
ڤێنه‌ی بێ‌که‌سان ژار بێ پەلامار
وێم که‌تمه‌ۆ یه‌مین ئه‌وڵاد ئەۆ یه‌سار
هه‌ر یه‌مه زانست بێ چک و چارم
که‌ش که‌مه‌ر شه‌نگال بیه پەلامارم
یه نوتق هه‌قه‌ن خان‌ئه‌لماس ڤاتان
کوێان مار گیروو ده‌شتان سواران
ته‌ک به‌یمن ڤه ده‌م نیش ماره‌ڤه
نه نامووس ڤه ده‌س نەیزه‌داره‌ڤه
نەیزه‌دار نەیزه و زه‌نجیره مه‌یتی
ئه‌ی گەل کوردسان ئه‌سیره مه‌یتی
گه‌ل کوردسان گشت یه‌کان گرتییه
کورد نه روژ جه‌نگ هاماڵ که‌م نییه
چاره کوردسان ئیمڕوو نؤسیایه
رووژ داوه داوو برا برایه
بژی کوردسان خوێن و خاکه‌که‌م
عەێدت بمارک کوردسانه‌که‌م

ورا ویاری

سیر کردم راهان وراویاری

وناز مگیلام ودیده نمین

پی صفاو سیران فردوس برین

فردوس یکیکه له روی سرزمین

کویه دالهو جای صاحب نگین

طی کردم راهان دیشت بیوه نیژ

دیکیه وآوایی اوخاکزرخیز

تارام کفت اوبان یه کلاوانی

کلاوه کاول جور بیاوانی

پخش بی پشیوپراکنده بی

بلام نیشانه نظمش منده بی

پرسام کلاوه زیبای زرنیشان

اوسا آوادان ایسه پریشان

چنیای چن ساله دنیات ویردن

کام ظالم توش ویرانه کردن

اسکندر .چنگیزیا تیمورلنگ

تاتاریام مغول دل خارای چوین سنگ

جواودا کلاوه وشینوزاری

جورده داران دردش بی کاری

وات ای راویار مجرویم چول گرد

نه دل بر بکیش هناسان سرد

قورچی واچی بیم جای صفاوسیران

جاگه زندگی و میلکان خیلان

نه ایوار تاصونه صوتا ایوار

جاری بی حیات نی حوش وحصار

روژان شوخی شنگ شیرین عذاران

شوان گرپه دل نازکنازاران

باره بار پس نوای نظم حی

زنگانی جاری دوران مویا طی

وخوشی وشادی بی خم بی خیال

سیر کوه وکژ بی خوصه وملال

مردان نیکنام بی ریا و پاکباز

گوش مدان ودنگ نغمه سوز ساز

پاکدین وپاک تاوودعا ویاز

بی خور نه مکر چرخ چپی واز

مکار منکر چپ بازی گردون

ویطوره بختم کردش واژگون

روژی نه روژان یک چنگیز طوری

ضحاک ظالم پر زور وجوری

بی گناو خطا بی جرم وتخصیر

وبی انصافی یانه م کرد خاپیور

لشکری آورد نه هواو زمین

ناشت نه ملکم دا زاری وشور وشین

بالگرد نه هوا توپ وخمپاره

پیره دروینم کردش صدپاره

نارنجک دسی و توپ صد شش

خاپورکرد قلای حصاران وحوش

زاری وشورشین وستش نه باخچه م

پرپرکرد گلان هیمای نشکفته م

چن نوجوانان تازه رسیده

کیوانوی کم پای سرد وگرم دیده

چن کودک پاک شیر خام ورده

غلطان خوین کرد نی سرای سرده

خیلان ناشت نه بهر زایله وزاری

واویلای بی شو زامان کاری

ملکم خاپویرکرد بیم وویرانه

جای مار وجای مور بایه قوش لانه

داد بکم وکی شین بکم تاچن

تاکی بوینم پن وبان پن

آخر هی ظالم چیش بی گنای من

وقساوت قلب رمنای یانه من

خیلم سپای کفر مر یزید من بیم؟

حقیقت کردار ظالم کیش نیم من

میلکانم نابود خیلم در ودر

کردی خراوه ملکم سرانسر

ایسه من بیمه کلاوه کاول

بیمه وداول دیار منزلگای چول

بلی هام فردان داخ دوید نه دل

قورچی واچی بی ای سراو منزل

خیلان آواره ولات دویر کفتن

بی هاناو همی در ودر کفتن

نمند آوایی فنا بی خوین بار

قورچی واچی بیم جای ایل وتبار

چن پاییل خاص چن چن ژنان پاک

بی جرم بی تاوان غلطان بین وخاک

ایسه وسیخان ودله پر درد

پی قورچی واچی کیشی آه سرد

تقدیم و کاکی علی بزرگوار وتمام مردم عزیز قورچی واچی وخیلل عزیزی که ماوا ومسکنیان سراو باوه مقصویر و دیشت بیوه نیژ ودالهوه. وداووسپارمت کاکی گیان