ریز و حرمت دیرم ئه رای شاعرئه زیز ولاتمان کا وسیخان قاسمی گهواره گوران قطعه شعر و مناسبت دومین سالگرد زنده یاد باوکم پیشکش کردیه

ایسه هام و بزم شارخاموشان
مات وبی دنگم چون باده نوشان
دلتنگ حضور گرمتان هستم پدر و مادر عزیزم که امروز چند سال هست که در بین ما گرمیه دستانتان را کم داریم "
ازآنجا که اصل وجود هر انسانی از پدر و مادر است ، ‌می توان گفت درمیان پیوندهای خویشاوندی ، هیچ کس به اندازه پدر و مادر به انسان نزدیک نیست . همچنانکه هیچ کس به اندازه آنها ، با انسان مهربان نیست . پدر و مادر بعد از خداوند ، حق حیات بر گردن فرزند دارند . این دو موجود مهربان ، فرزند یا فرزندان خود را از دوران ضعف و ناتوانی آنها یعنی از دوران کودکی تا زمان توانمندی یاری می رسانند و همه امکانات خود را سخاوتمندانه نثار فرزندان می کنند . بنابراین نقش حیاتی و ارزشمند پدر و مادر در پرورش و رشد فرزند ، بر کسی پوشیده نیست و بر فرزندان لازم است که قدر زحمات پدر و مادر را بدانند” تقدیم به همه ى پدر و مادر هایى که در بین ما نیستندُ ما گرمیه دستاشونُ کم داریم ”
مادرها شبیه نخ تسبیح میمانند ، به نسبت دانه ها کمتر خودنمایی میکنند اما اگر نباشند 
هیچ دانه ای کنار دیگری نمیماند !
خدایا نخ هیچ تسبیحی پاره نشود
قطعه شعری کوردی در وصف مادر، شاعر عزیز ولات فرهنگ کورده واری حسین قاسمی تقدیم به تمام ماردان عزیز.
تو مادر آزادی، تقدیم به توپلک نابسته‌ی روزگار، تقدیم به تو که آخرین برگ به یادگار ماندهء تاریخی، که چنین غم و امید در هم تنیده‌ای را بر شانه‌ی نحیفت به یادگارداری. مادران زمزمه‌ی ملایم جویبارند. ناهراسیدگان از تندر وصاعقه، مادران باشکوه کورد، لالایی برلبان و مویه‌کنان سالیان سیاه‌رفته برخویشند. بغض در گلو ماندگان فریاد نارسیده به دور دستها، مادر کورد معصومیت و پاکی کوهستان است. همنفس نسیم کوهپایه ها، دستی بر گهواره دارند و دستی بر آفتاب. اندوه برلبان به فریاد آمده از جفای روزگار. بی‌دیاری وغریب مزاری و ییلاق وقشلاق و گاه مرگ و تولد در راه، از تو سترگ صخره ای ساخته است که لایق ستودن است. هنوز در لالایی تو اندوه بلند سالیان دور خفته است. مادر تو چشم به راهی، خیره در روزهای‌ رفته‌ی دیروز، وداع با فرزند. مادر تو هرچه امید و آرزوی بودنی. همه و همه یعنی تو مادر کورد، مادر قصه های سرخ پرآتش، مادر کاوه‌های مانای ماست.
*
دالکه ناوه کت له خیال دیرم
مه ر مردن بویت ناوت له ویرم.
تو خودا رفیقان یاران گیانی
.قدر زان دالک بن له زندگانی.
..دالک کولکه مال ومناله..
..کولکه برمی مالان بطاله
.دالکه تو خودا بکه دعای خیرم..
.خوشیم نمنیه بی تونمینم
.له او وخت شومه هناست بن هات
.دوید سوسنی له کله ام هل سات
.هرکه دالک دار دالکی ها حیات
.. خذمتکاری بوت له دنیای ممات
دالکه وفدای ناله دردت بام
فدای آخ کیشان وخت سختت بام
دالکه جای توبی شار خاموشان
خاموش بیت له دس جور جفا کیشان
فری رنج بردی له دنیای فانی
فارغ بیت له جور جفای زنگانی
دالک رنجبرده شکتی در نکر
کژ وکوه ودیشت بیاوان پی کر
دالکه تودنیاو هم زنییم بیت
هم همی ژیان هم ناز کیشیم بیت
دالکه ار یادت فراموشم بوت
سردی خاک وگل جای آغوشم بوت
وسیخان بسه دنیا بوسانه
چینی تیته بر چینی تمامه
تەسویر بەرداریی ومونتاژ: کاکی عەلی یوسفشاهی

یاران و دوستان عزیزم 

ئمشوه دلم فه ره گه ریاس ئه گر تا ئه بد ئه رای ده ینه یان  ئه شک له چه ویله م باتیه خوار هیچ فه ره ناکه م؟ سپاس و ریز و حرمت دیرم ئه رای شاعر ئه زیز ولاتمان کاک حه سین قاسمی عزیز که زحمت کیشایه دسی خوش بوت که ئه ی قطعه شعر و مناسبت دومین سالگرد زنده یاد باوکم پیشکش کردیه 

منیچ ارزوی سربرزی و سلامتی ئه رای کاک حه سین ئه زیز دیرم ئمیدوام که همیشه موفق و پیروز بوت 

روژی نه تقدیرگردش گردون
رو نیایم نه راه وبی چند وچون

عزم سارا ودیشت سیر کژ وکو
روانه راه بیم پری دالهو

پی کردیم راهان جور هرده جاران
گذرایم نه مینگه یانه عودالان

بوی عطر بهشت سرای سه دری
پخشن نه محال باخچه حیدری

یاوا اومشام عطر سکر آور
سر سامنه هیبت نه دل بی خور

آسیاوکی پیر سراو زمکان
آرامکاه مشی نی ماوا ومکان

دار سی نصیر گذرگای یاران
وجخت مشنیا نه پاچه کاوان

چوین درده داران حالم شی نه هوش
ندای سماوی شنوام وگوش

دنیای دون پرور کردم فراموش
نه سای یاس زرد اشکفت خاموش

ای یال واو یال کمر تاش نه سنگ
دروازه ایلان آوایی سرتنگ

دیکیه وآوایی یکایک تمام
دیشت بیوه نیژجاگه خاس وعام

ده جامی و ویله آسیاوه تنویر
هرده وهرده تا باوه مقصویر

آبادی ودیکیه هم کانی وسراو
باوای مقصویری هر دو ویک نام

ای وارگاو مکان ای جا ای مسکن
کردن پرورده وحق کاکیه حسن

شخصی دیم وچم پیر نویرانی
چمان خذر بی زنده زنگانی

تک تک متکیا نویر نه جمینش
وو ریش سفید شیوه شیرینش

نیشته ویش نه پای کانی وچشمه سار
غرق ذریای فکر مات روزگار

وروی گشاده ومیل دلواز
قامت قیام کرد یاوا وپیشواز

پیر نیک صویرت وختی دیم وچم
شوق احترامم وسوز هاما دم

ندیده ونناس ادام کرد سلام
وخوش گفتاری وو شیرنی کلام

دس دا نه سینه هیز گرد نه زمین
آو خجالت من وست نه جمین

بی کبر وغرورلیو وخنوه
سلامم وشوق ودل سندوه

ووزوان شیرین دلنشین گفتار
خولک وتارف کرد ونیکی کردار

پرسا حال وبال راویاریمان
هم ماواو مسکن سردیاریمان

واتش یاوران عازمان گشت
سرای دالهو باخجه بوی بهشت

ایوه مهمانین نه ای محاله
آووملک من پیتان حلاله

هرچه موازین دارین کسر وکم
وازن درگانه مالم خاطرجم

همت وازیم کرد نی پیر پرمیل
روانه راه بیم پی هرده دوجیل

نه حضور پیر دویر کفتیم چن گام
ناگاه یک شخصی آما سره رام

پرسام نه راویار وفراغ بال
واچه پری من ای حال وحوال

ای شخص فهیم بی کبر وکینه
نصلش نه کین نی سرزمینه

واچه پری من ناو ونیشانش
هم اصل هم نصب قوم وخویشانش

فرد هام زوان وسوز وزاری
ودله پردرد ناسوره کاری

وات ای شخص نیک نیشتن نی سایه
ممو کاکیه حسن کاکی شامرایه

کاکی شامرایه یوسفشا نژاد
با اصل ونصب جه نتیجه پاک

نه بونه حسن ماتن وایطور
تافته تنیایی کیشان نه روی سر

کاکی شامرایه صاحب سخا وجود
چه دارا وندار جه بود جه نابود

چه مالک ملک چه گیا ودرویش
نه لاش یکسانن بی لاف واندیش

واز نه روی مهمان دروازه یانش
گرمن وجاخ ومال وکاشانش

عمر زنگانی ویطور کردن پی گ
وی سخا بردن نه حاتم طی

دسش وکردار هم نیاز هم نذر
کره مشکلات مردمان واز کر

هرچه بوانم شرح احوالش
تمام نمبو نیکی خصالش

ایسه دو ساله کوچ خیر کردن
دنیا ویطوره تا وسر بردن

نوه ونتیجه اولادان خاس
هاشتنش وجا وکرده وه راس

نه دامان پیر دسش نو کوتا
یانش روشن بو نه دور دنیا

بلکم اولادان ریبر بن وراش
روشن کن چرای مانوه دنیاش

یانه وکاشانش وچول نمانو
نام نیک ویش پریش بمانو

پی ساکنی درد دله کاکییه علی
وسیخان واتن وجلوه جلی

باو ک و دایک  ئه زیزم  روحیان  شاد  

تقدیم ودوس ویار عزیم کاکی علی دویر کفته ولا .. خویا بیامرزیتی ودس له له داوان پیر شرط نوریت

له  ئه ی  ولات  دویروه  همیشه  و  قلم  شیوا و  رسای  که  وسیخان  دلم  همیشه  شاد  بوت  ئمیدوارم   وه  شای  دالاهو  که  همیشه  پایدار و سر برز  بوت  ده سه  کانت  ماچ  که م