Samstag, 27. September 2014

له اشعار کا ئه مین سهرابی بانیاران گوران که شئعر در وصف مردم ولاتم قورچی واشی ویته یس

له اشعار کا ئه مین سهرابی بانیاران گوران که شئعر در وصف مردم ولاتم قورچی واشی ویته یس

ئه ی عه کس له سال 1350 شمسی توسط معلم زحمت کیش که معلم کا حاسل مه قسودی بیه س گریایه, وینه ی مردم شریف نیک نام قورچی واشی سرپل زهاب.
که وه داخه وه عده ی له ئه ی عه زیزانه امروزه له بیه مان نیه ن و ده سیان له داوان پیر خویان کوتا نود.
فره سپاس ئه رای کا حاسل مه قسودی عه زیز ئه رای ئه ی وینه قدیمه 




کفتن نه سرم
فکر دوسان دور کفتن نه سرم
گذشته دوران هات و نظرم
نه تنیایی ویم کرد با خورم
چیم وه دون دور دوره منالی
بیم و پادشای بی خم خیالی
رفیقان قدیم گشت نه لام جمع بین
من جور پروانه و اوان جور شمع بین
گشت سفره ی دلمان پی یک واز کردیم
نه خوشی و تنگی دوس آگاه کردیم
هرکس و طوری گرفتار درد بیم
نه جور فلک هناسه سرد بیم
واتم هی دوسان پرسیاریکم هن
من نه ی پرسیاره با خوه ر بکن
ایسه یچ جور جاران صفا و عشق هر هن
خلکان جور جاران یاد دوسان مکن
یا گشت نه دس دوران شکتن؟
دوسی و محبت دی و قیمتن؟
واتن هی علی غریبه ی شاران
عاجز نه دس کرده ی بدکاران
اسیر دنیای ظالم و زورین
نه آگر ظلم وینه ی کوی طورین





این عکس مربوط به سال 1350شمی میباشد دانش اموزان روستای قوشچی باشی کانی عزیز سرپل ذهاب

Keine Kommentare: