جوانان موفق یارسانی دچار تبعیض در ایران
ستمی کە بر جوانان یارسانی (اهلحق) می‌رود هرگز اتفاقی و سلیقەای نیست بلکە یک برنامە سازمان یافتە از جانب رژیم جمهوری اسلامی ایران برای اضمحلال جامعە یارسان ونابودی فرهنگ و آئین این مردم مظلوم است.
رژیمی کە بیشتر امکانات و منابع مالی کشور را در خدمت یک فرقە متعصب دینی قرار دادە و بە کار گرفتە است. سرکوب و تبعیض علیە ادیان، اقوام و تمامی گروەهای انسانی و فرهنگی ساکن در ایران کنونی یک پروژە هدفمند رژیم در خدمت یک کیسە کردن دین فکر و اندیشە بیش از هفتاد میلیون انساندر ایران است.
ای میهنان و انسانهای آزادە در سراسر جهان آنچە در زیر میخوانید سرگذشت دو جوان توانا و امیدوار بە ایندە است کە تنها بە دلیل یارسانی (اهلحق) بودن مورد تبعیض و ستم قرار گرفتەاند و حتی توانایی و استعداد آنها نادیدە گرفتە شدە است و سرانجام از ترس جان خویش محکوم بە ترک یار و دیار خویش شدەاند!
برای سیستم غیر انسانی و عقب ماند آخوندی مهم نیست کە یک جوان ایرانی چە اندازە استعداد و توانایی برای خدمت بە خلق و میهن خویش دارد بلکە مهم آن است کە اول اعتقادات شخصی‌اش را چک کنند و در صورتی کە او یارسانی باشد باید یا تغییر دین دادە و بە فرقە آنها بپیوندد یا تمام افتخارات و دسترنج زحماتش از او گرفتە میشود و امکان ماندن در میهن اجدادی خویش برایش غیر ممکن میشود!!
من سید مازیار دکه ای هستم از پیروان دین یاری( اهل حق) وپدربزرگ من از بزرگان دین وکتاب نویسان در منطقه ی کرمانشاه است. متاسفانە مظلومیت ما یارسانها در حدی است کە آخوندهای حاکم بر ایران حتی چشم دیدن خدمات نخبەهای یارسانی و اختراعات آنها را ندارند. در حالی کە موفقیت در ورزش و یا اختراعات در دنیا جای افتخار و مباهات برای شهروند هر کشوری است
در ایران کنونی یک ورزشکار موفق یا یک جوان نخبە و صاحب اختراع اگر پیرو فرقە خاص حاکمیت نباشد حتی با او برخورد میشود و ادارات دولتی مانع پشرفت او خواهند شد.
یک یارسانی ( اهل حق) در کشور خود حق هیچگونه تلاشی برای آینده خود ندارد.
این جانب در دوران دبیرستانم در المپیاد ریاضی شرکت کردم و مقام دوم را در استان تهران کسب کردم سپس خوشحال از این مو فقیت خود را برای پیشرفت بیشتر آمادە ساختم تا در مسابقات کشوری و بعد هم در مسابقات آسیای شرکت نمایم.
اما در هنگام تشخیص هویت دچار مشکل شدم و از من خواستند تا بە مذهب و فرقە آنها گرویدە و از آئین ابا واجدادی خویش پشیمان شوم.
در حالی کە تلاش فراوانی کردم تا آنها با استعداد و توانایی من و روش اختراع من سر و کار داشتە باشند نە با دین و باور شخصی‌ام کە بە کار و اختراع من مربوط نیست.
اما آنها متاسفانە با گرفتن تمامی مدارکم بە هدف خرابکاری در مرحلە بعدی دین مرا در مدارک مربوط بە ادامە روند گزینش وارد پروندە اختراع کردند و بە این شیوە زمینە را برای حذف بندە در مرحلە بعدی فراهم کردند آنها از دین من کە یک موضوع شخصی است برای بازداشتن من ازامکان معرفی اختراعم استفادە کردند و از این طریق مانع پیشرفت من شدند، این روش غیر انسانی برای جلوگیری از پیشرفت جوانان یارسانی تبدیل بە یک پروسە اداری معمول شدە است، در عمل از همین روند اداری یک مانع برای پیشرفت من ساختند و در مرحلە بعدی آنها بە دلیل غیر خودی بودن مانع از شرکت من در المپیاد شدند.
با این شرایط من دست از تلاش نکشیدم تا در اواخر دوران تحصیل دبیرستان اختراعی را انجام دادم به اسم (قطار مگنت با سرعت فوق بالا) من 2 سال بر روی این اختراع کار کردم و از این طریق عضو انجمن نخبگان در کرج شدم.
پس از آنکە ماکت این اختراع را در کارگاه نخبگان در کرج ساختم با شرکت مترو ایران صحبت کردم و شرکت مترو با اشتیاق فراوان از این اختراع استقبال کردند.
بعد هم به اداره ثبت اختراع رفتم برای ثبت اختراع و شرکت در جشنواره خوارزمی برای پر کردن اظهار نامه اختراع از من خواستند تا جهت ثبت نهایی مدارکم را تحویل بدم.
در این مرحلە باز با همان مانع قبلی روبرو شدم و از من خواستند یا رسمآ تغییر دین بدهم یا حق ثبت کردن این اختراع را ندارم.
در این گیرودار تلاش من برای اینکە آنها با اعتقادات شخصی من کاری نداشتە باشند نتیجە نداد و متاسفانە ماکت اختراع مرا و تمام جزوات و نقشه های اختراع کە دسترنج چند سال تلاش من بود را گرفتند و بردند.
بە این شیوە آیندە مرا دستخوش نا امیدی و بهران و شکست کردند.
همچنین برادرجوانترم سید رضا دکه ای متولد 1995 است یکی از افتخار آفرینان وزنە برداری ایران بود کە با او هم چنین رفتار کردند و هرگز بە حق خود نرسید. این جوان یارسانی کە در اوایل نوجوانی به رشته ورزش وزنەبرداری پرداختند زیاد طول نکشید که بخاطر علاقە شدید و امید به آینده قهرمانی کرج و استان تهران را کسب کردند. ایشان حتی در یکی از مسابقاتش در نوجوانی رکورد جوانان ایران را شکستند. با این همه توانای و چندین مقام قرار بر این بود که در مسابقات آسیای کە حق مسلم او بود شرکت کند، اما پس از اینکە فهمیدن یارسانی ( اهل حق)است مانع از شرکت او در مسابقات شدند و او را کنار گذاشتند. طبیعی است کە شهروندان دلسوز ایرانی از ما کە شناختە شدە بودیم دلیل عدم شرکت ما در المپیادها و مسابقات مهم را جویا شدند و در بعضی موارد ما حقایق را بیان داشتیم کە پس از بیان آنچە بر ما گذشتە بود مامورین وزارت اطلاعات بە ما اخطار دادند و از ما خاستند سکوت کردە و هرگز از آنچە بر ما گذشتە است سخنی نگویم.
پس از این ماجرا دیگر هیچ احساس امنیتی نداشتیم و هر شب و روز در انتظار اتفاقات ناگوار بودیم کە معمولآ برای مردم در چنین شرایطی می افتد. سرانجام ناچار بە گریز از ایران و پناهندە شدن در دیار غربت شویم. به امید ان روز که بتوانیم حق خود را ار جمهوری اسلامی بگیریم و عدالت در سرزمینمان برقرار شود.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen