شعر از محمدرضا مردان پور..گذری به گذشته ی عمر خودم

گذری به گذشته ی عمر خودم

دل امشو خیال پر اندیش کردنخیال دنیای چل سال پیش کردن

تا مچم ئو فکر و مه که رم خیال

گر گر مسوزم جور کویره ی زغال

دل کفتیه ئو فکر ایام شباب

سخت منالنیگ جور چنگ و رباب

اوسا که ی له فکر سودای پیری بیو

کمتر آرزوش جهانگیری بیو

گاه گاه له حسرت دیدار یار بیو

جور قیص چول گرد غمبار یار بیو

سر پر له هوس جسم پر له توان

هم صفای دیشت داشت هم سیر کوان

هم له گیشت و گیل شاران شریک بیو

درونش له غم مردم غریق بیو

رفیق بی کس و غریب و ژار بوم

دایم له کردار دنیا غمبار بوم

گاهی فکر و خیال قهرمانیش کرد

گاهی خیالات کس نزانیش کرد

دیده ی چمان جام جهان نما بیو

حدود عالم پی ئو پیدا بیو

فکر زاد و مرگ و خلقت له سر داشت

ایده آل یا ماده کام اصل ثمر داشت

یه ی وقت حالی بیو عمرش چل ساله

اسیر پی تلاش مال و عیاله

آری له ای فکر و لی خیالاته

دی بله وه کیش زندگی ماته

گردون مگردی وه دون پروری

پرورده ی گردون پی دون سروری

بازار ناکس بیو وه شهر فرنگ

کالای مکاریل دروشیگ رنگ رنگ

دنیا تقلب و پر ریا و رنگه

ثروتمند راحت ، بی ثروت لنگه

مایه ی عقل له دام ظالم گرفتار

عقل گوشه نشین دانش بی اتبار

کسادی رونق بازار شاران

حکم کفت وه دس ناشی و نادان

سودای له سر داشت وه کام نرسی

نان حاصل نکرد وه نام نرسی

آخر نان و نام هان وه کام شیر

یا دسد قطع بوگ یا تیریده ی گیر

امشو دل سوار کشتی سیرانه

له ی اقیانوسه بی دل حیرانه

هاکو سفره و خان دیواخان داران

صفای بی منت صاحب سفره و خان

رنجیل رنج وه رو جور رنج فرهای

صفا و صداقت کی گرته ی دا بای

ناله ی دل امشو ناله ی آوانه

جور ده نگ دایه ی کورپه لاوانه

دله گم جور یتیم هم کزانه وه

سر تا پای گیانم غم رزانه وه

ار چه شوق و ذوق له لاش ویه رده ن

دل امشو هوس جوانیش کردن

هوای گیشت و گیل زمانش کردن

هر چی پنهانه عیانش کردن

امشو دل هر چی سر به ی ئو دریون

جور کل بایه م ها له دریا ی خیون

وه خوی مه وا چو ویر دای ویرد

نکرده کاران بیو وه داغ درد

گاهی وه خوی ایوشیگ وه دس پتی

ارا چه هاتی ارای کوره چی

امشو دل جور قیص هوای لیلشه ن

هوای دین لیل له دجیلشه ن

امشو دل ویلان دیشت دجیله

جور شونبر له شون پای ناقه ی لیله

دیده ی دل امشو جرگی خیون ریزه ن

مولانای هوای شمس تبریزه ن

دل امشو مهمان گنج خسروه

شویل گشت باطل ، هر امشو شوه

دل امشو مهمان کعبه و قبله شن

مهمانداری لیل له صد حج وه شن

خوشه مهمانی لیل وه میل و ناز

زلف خرمان گل دیده جور شاباز

خوشه اگر لیل حالزان حال بو

خوش گو خوش رفتار دیده غزال بو

هر کسی جور خوم لیل وه کام بو

کی دربند کام نان یاگر نام بو

مردانپور وتی له هزار دستان

هر کسی پیر بو دی نمو جوان

شعر از محمدرضا مردان پور