از سروده های دکتر سید بهروز رضایی :
وصیت مکم له سوزجرگم
دوسان عمل کن بعدازمرگم
وه ناله تنبورفانی فانین
بچن پی تشیع دردم کارین
یاران وه عزام شوری وه پا کن
تخت تابوتم له چوب تاک کن
له کهنه رندان باده فروشان
کفنم کن ژبرگ خاصان
یاران گیانی بوشن وه غسال
غسلم دی وشراو بی دردوزلال
دفنم کن له پای خم خانه شراو
تاکه له محشرمست بیداربوم له خاو
لاشم چون غریب بسپارن وه خاک
بسپارن وه دست فردتنیاتاک
بنویسن له بان سنگ مزارم
درویش مولا بهروزژارم
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen