شعر از علی بخش مرادی: جفای بی سودم جفای بی سودم

جفای بی سودم جفای بی سودم

 اخ پی رنج پوچ جفای بی سودم

 دادپری مایه بخت نابودم

 فریاد پی دله وهون الودم

 پری رنج برده کس پی نزانام

 پی نامه هجران هیچ کس نوانام

 پی جفای عبث وبی حدبردم

 پی عمرشباب وتال ویردم

 پی پی نزانای سوزشوناله م

 پی لافاوبرده رنج چن ساله م

 پی اراگیلی کس لی نپرسام

 پی کس ودعای وسوزنترسام

 پی تخم محنت صحرای دل شه نم

جه لای هاومالان من به جامه نم

 هراخ بکیشوم پی رنج وباییم

 پی جواونیایی دولت زیاییم

 پی عمرشباب وتال ویارام

 پی سنگ سیای وطالع وارام

 اخ پی حسرتان گشت جه دل مه نم

 پی ریشه شادی سیل غم که نم

 پی باغ دماغ زیو خزان کرده م

 سوزه غم وتوین پی هردان برده م

 پی خیل خانه عیش صحرای دل که نن

 پری توردام نه راگم تنن

 صادق بناله پی رنج برده ت

پری ظلم سخت لیل چنی کرده ت