له اشعار دکتر سیروس قامیشلو

له اشعار  دکتر سیروس قامیشلو

ویت وات خومانی وه ل خودایا :

هه ی هاوار خودا , خودای ظلم و زور
الله ی لا مه صه و , گوش کر و چه و کور
هی هاوار خودا خودای زور و زه ر
خودای فال شتر له کول نیره خه ر
هی هاوار خودا , باوگه ی بی باوان
خاونکار بی کار بی ماوا و مکان
هی هاوار خودا , یهوه ی گور و گا
واده ده ر بهه شت وه مودای گونا
هاوار هی الله ی فیت و فن بازان
فیلباز پر مکر ئازان بی وازان
هی هاوار هاوار له قار و غین ت
له تاری هژمت کولگای کمین ت
هاوار له سه وو دلیل و پیرت
له وشکی وایه ی مایه ی فطیرت
هاوار له الله و ایواله ی پیران
هاوار له کابه ی بی سجده ی ویران
هی هاوار یاهوی هَو که ر له هه وا
حیش در ئاسمان وه میزان ِگا
هاوار بی هانای ,کی وه تو یاوان؟
دسگیر کی بیده ؟ له کام بیاوان ؟
هاوار هی خودای کیانان که ی
دیجور هه ل آور له دلیای بی په ی
هاوار هی خودای سیه و دیز و که و
خودای سه ره ی خر , خودای گاره ی که و
خودای بی دسلات جمله ی سیا خوان
خودای سفید نویس تعلیقه ی گوران
خودای ده م وه شر علمای خط خوان
خودای هلاله ی دایم چه و گریان
خودای چه مری خودای مور زاخ
خودای مجنونی پپوله و چراخ
خودای گوله ی سویر تشنه ی خوین گرم
خودای هه ور گرم چه و وه ئه سر و شه رم
خودای قیاره ی نادانی نادان
خودای ذوالفقار تشنه ی خوین ریژان
خودای نوقم خه م له چای بی زوان
خودای خه مباری له جامه ی انسان
خودای پپوله خودای شوله ی شه م
خودای هل پرکه ی چل ِ گول وه ده م
خودای دار به لوی سه ر ئاسوی خه یال
خودای شمامه ی ذیل له نویر جه مال
خودای "چوار مصحف سوای جه زبور"
مصای خشت زبور له تریوه ی نور
خودای دیده ی لیل وه ناسان ویش
خودای پیل ذین خوای مجنون کیش
خودای که یکیشان, فلای ئاسمان
میرآو بنه جوی تافآو سراوان
خودای هلاله و چنویر و شه و بو
خودای خورهلات له به ن هر ئاسو
خودای شجره ی طویل سه وز و صاف
خودای نه ونمام دس نیشان له قاف
خودای برّ و بار , له چین تا ماچین
خودای بار و به ر ,شه ونم له ور طین
خودای روژهلات , خودای روژئاوا
خودای بی بنا , خودای بی بنیا
خودای لیفه ی خوه ر له لرپه ی سنگآو
خودای پرشه نویر , له پیاله ی شرآو
خودای زاخ و زویخ ,زویخآو گورگان گاز
خودای سکه ی قلب خودای شیطان ساز
خودای کس نناس , خودای یکه ناس
بینای بلند مال , خودای گه ن و خاس
بسه دی هاوار وه درگات کردن
بسه دی شکرت وه جا آوردن
بسه دی مکر و رنگ نمونی ویت
بسه دی دسلات دان وه ده س شیت
بسه دی نآود هامیته ی خوینآو
بسه دی ذات ت له گه ردین گیژآو
بسه دی دونیا له ی نا دیاره
بسه دی بشر شه ر که ی دواره
بسه دی بسه گه ردین ئی هویچه
ئی بساط ژان له ی سفره ی پویچه
بسه ئی هه ر روژ , شه واره کردن
مینگه ی مانگ و خوه ر ئاواره کردن
بسه دی ماتم له ی نه رد ماته
تیر مصطفات له ی سه ر بساطه
کوَن ب له سر بسم الله ی نآود
کوَن لا اله ی ئه ول کتاود
کوَن وحده لا شریک له
کون سوره ثبت تجلی مایه
نیه زانی مه گر چوی جوق دان لَولاو
صد خودا هیز دا سه ر له شه وه ی خآو
مه گر نیه زانی دانای بی وینه
ناشی سواران تا وه کو چینه
نیه زانی مه گر هه ر که س ک ریش ناس
له نادانی ویش بیه خوداشناس
مه گر نیه زانی هر روژ له یه جا
خلیفه ی سه وز بو تا بوده خودا
هاوار هی خودا , هی خودا هاوار
په ی شه رط و وایه , کردیمن اقرار
تو ئاگا و بینای هر دو جهانی
قبول , ئه رای چه نه یده کوبانی
نیه زانی یانی وه ناود چه که ن
م شرم که م بویشم ... کاریل گه ن وا گه ن
...
....
هه ی خودای گوره ی که هر چید ناوه
وه ذات خوه د قسم دنیات خراوه
درد بی درمان , درمان دردانی
پیاوه تی بکه روی که کوبانی


با تشکر له
س. ق