در قدیم ال ایام آنچنان که تذکره نویسان نوشته اند , شاعران هر دیار با دیگر شاعران آن محال مشاعره داشته و طی نامه هایی اشعار خویش را برای دیگر شاعران ارسال میکرده اند ... در دیار کرماشان نیز این مهم پیوسته انجام می شده است... در اینجا شعری را از مرحوم درویشقلی در باب مولا علی برای دوستان علاقه مند میگذارم که درویش قلی این شعر را برای شاعر شهیر کرمانشاهی .... سید صالح ارسال میدارند و نظرات متقن خویش را برای ایشان بیان میکنند... دوستان زیادی طالب آثار درویشقلی هستند ....
سید کردنی
معلومن شکوت مردم کردنی
ار سر و خرقه ی باطن بردنی
درس تعلیمات استاد وردنی
مر نمزانی راگه ی خار و یار
خار رضای یارن باز مبو و خار
خلایق خلقش نه مشتی خاکن
خاک فرش بافته دس لو لاکن
دسلاتش چیشن تکلیف چیش دارو
خواه رواجش کی خوا قلو بشمارو
خار و گل تا وقت صاحب الظهور
هام پا و هام نشین مشن او حضور
صراف هر ویشن مشانو دانه
حجور او صحرا لال او خزانه
کردنی تعریف نه بازوی حیدر
حیدر چند تعریف دارو نه دفتر
علی مظهر العجایباتن
سر بی گمان کل کیناتن
تا انشای نه ید حیدری نوی
نه هیچ پیغمبر خوری نوی
کسی یدالله ی دس داور بو
صاحب ذوالفقار سیف دو سر بو
معمار رنگ رز سما و زمین بو
مرشد تعلیم روح الامین بو
رهنمای ملک کروبیان بو
دو هفت طوق طاق ونش عیان بو
اجازه معجز خداییش پیش بو
یا ولی خدا یا خدا ویش بو
هنی چه لازم وصف بشارت
آفتاو بر بیو نین اشارت
قلیم وه دیده ی پاک سید صاله
پر شیدام نه بوی عطر پیاله .
با تشکر له جناب کا فرهاد شیرویی بزرگوار
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen