اشعار گوهر بار شاعر ولاتمان کا حسن قاسمی گهواره گوران
جگرها خون شود تا یک پسر مثل پدر گردد.واقعا همه چیز قدیمیش قشنگه .پدرم با داشتن بیش از یک قرن عمر وکشیدن بار رنج و مصایب روزگار وچشیدن تلخی وشیرینی آن هنوز با امیدی غیرقابل وصف کوهها ودره ها را بدون همراه در می نوردد چوناستخوانش استخوان روغن بان داله هوه
پیر کفته کار قامت قواخم
شریک مینت رفیق آخم
قامتم غمین چوین تلواسه شم
پیچ پیچ پیچ مارو هناسم ندم
صد دادم ندس چپ چرخ گردون
پریشانم کرد خمین وزبون
ایتر نیم نفکر رای حیاتوه
هام نفکر کوچ رای مماتوه
پالم دان وسان آخ وداخوه
چوین چونیر زرد بیم وروی راخوه
جه ناعلاجی مشم وراوه
طرز طرز ملرزوم وروی سه پاوه
جرگه جوانان لیو وخنه وه
ونه من ماچان وریشخنه وه
آی خالو پیره ویل اراگیل
تو کی گریزای ندس عزرایل
نمه زانان دیتر منیچ جوان بیم
صاحب هنر وچرای شوان بیم
طرز غریبی وهم گلوه دره
باریه وسرطرزقطار هوره
وختی مامام دنگ پی تنه میری
نه بان کونتی تاحساو زنگی
نوام مپیچا دره رنگینه
وش وش ملرزا دره چگینه
ناله دوتاله سیم تمویره
جه ژیر پنجه من وش مکرد زیره
کزه سوز دنگ نوای جگر دوز
هجره دریونان ماوردم وسوز
ماوردم وفر چن نومجلسان
آیر موستم ندل خال خاصان
گفتارم وش بی شیرین شکر پار
تال نوین وینه ژار حلق مار
ایسه دی پیری سرسامم کردن
وینه سکه قلب بدنامم کردن
فری بخم کردودیده یاران
بیم و قره پویل ناروای شاران
نه سام نه هیبت نیم نگام مندن
نه قدر نه قدرت نه شوگام مندن
کفتنم وداخ درد دلگیری
فلک داد نه دس ماجرای پیری
مامله پیری کاری پیم کردن
کاروانه عمرم وتاراج بردن
بختت بسوزی ماجرای پیری
ناشت نه گردنم طوق دلگیری
بلی عزیزان ای دنیا پویچه
جورآو هالاو سرمایه ی هویچه
وسیخان وسن پیری ها نه رات
وس بشونفکر حیات وممات
وینه ی باوک ئه زیز و نویرانی ولاتمان کا همه خان قاسمی باوک شاعر ئه زیزمان کا ویسخان قاسمی
جگرها خون شود تا یک پسر مثل پدر گردد.واقعا همه چیز قدیمیش قشنگه .پدرم با داشتن بیش از یک قرن عمر وکشیدن بار رنج و مصایب روزگار وچشیدن تلخی وشیرینی آن هنوز با امیدی غیرقابل وصف کوهها ودره ها را بدون همراه در می نوردد چوناستخوانش استخوان روغن بان داله هوه
پیر کفته کار قامت قواخم
شریک مینت رفیق آخم
قامتم غمین چوین تلواسه شم
پیچ پیچ پیچ مارو هناسم ندم
صد دادم ندس چپ چرخ گردون
پریشانم کرد خمین وزبون
ایتر نیم نفکر رای حیاتوه
هام نفکر کوچ رای مماتوه
پالم دان وسان آخ وداخوه
چوین چونیر زرد بیم وروی راخوه
جه ناعلاجی مشم وراوه
طرز طرز ملرزوم وروی سه پاوه
جرگه جوانان لیو وخنه وه
ونه من ماچان وریشخنه وه
آی خالو پیره ویل اراگیل
تو کی گریزای ندس عزرایل
نمه زانان دیتر منیچ جوان بیم
صاحب هنر وچرای شوان بیم
طرز غریبی وهم گلوه دره
باریه وسرطرزقطار هوره
وختی مامام دنگ پی تنه میری
نه بان کونتی تاحساو زنگی
نوام مپیچا دره رنگینه
وش وش ملرزا دره چگینه
ناله دوتاله سیم تمویره
جه ژیر پنجه من وش مکرد زیره
کزه سوز دنگ نوای جگر دوز
هجره دریونان ماوردم وسوز
ماوردم وفر چن نومجلسان
آیر موستم ندل خال خاصان
گفتارم وش بی شیرین شکر پار
تال نوین وینه ژار حلق مار
ایسه دی پیری سرسامم کردن
وینه سکه قلب بدنامم کردن
فری بخم کردودیده یاران
بیم و قره پویل ناروای شاران
نه سام نه هیبت نیم نگام مندن
نه قدر نه قدرت نه شوگام مندن
کفتنم وداخ درد دلگیری
فلک داد نه دس ماجرای پیری
مامله پیری کاری پیم کردن
کاروانه عمرم وتاراج بردن
بختت بسوزی ماجرای پیری
ناشت نه گردنم طوق دلگیری
بلی عزیزان ای دنیا پویچه
جورآو هالاو سرمایه ی هویچه
وسیخان وسن پیری ها نه رات
وس بشونفکر حیات وممات
وینه ی باوک ئه زیز و نویرانی ولاتمان کا همه خان قاسمی باوک شاعر ئه زیزمان کا ویسخان قاسمی
 شاید از گذشته های دور وشاید هم از دردهای مشترک وشایدهم شوخی ای مرسوم در بین کهن مردان برای هم زمزمه می کنند.بیاییم وقدرشناس وقدر دان این راویان تاریخ قومی وآیینی خودباشیم |
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen