شعرزیر از علی بخش مرادی ساکن روستای کنه رشید عرب

شعرزیر از علی بخش مرادی ساکن روستای کنه رشید عرب

یاران پی باقی یاران پی باقی
نوبت نوبتن پی سرای باقی
عاقل مزانو یقین و تاقی
جهان جام می اجل چون ساقی
اجل پیاله می مگیرو نه دس
نوبت ونوبت میو وهر کس
هرکس پا بنی وی دنیای فانی
سرمست بو نه شوق ذوق زندگانی
پادشای زمان یا گدای شار بو
ویل سرگردان ای شار او شاربو
یاغنی دارای دولت ومال بو
یا چون عودالان ویل نه محال بو
چون قارون دارای گنج دنیا بو
غنی بی نیاز یا بی نوا بو
دارای انگشتر چون سلیمان بو
یا فرمانروای دور زمان بو
یاکشکول ودس خرقه له کول بو
ویل سرگردان له هرده چول بو
اگر بو علی ابن سینا بو
لقمان ارسطو یا ذکریا بو
زاهد حق گو یا ریاکار بو
یامدام له خوف پروردگاربو
یا چون دلیران دور کیان بو
دانشمند دور یا هویچ نزان بو
صاحب عدالت چون نوشیروان بو
دارای تاج وتخت چون کی کیان بو
حکمران دوردنیای فانی بو
یا مدام مشغول گاو چرانی بو
مدام غم وکول یا شادمان بو
یا بی باک له رنج دور زمان بو
جوان دلیر یا کفته کار بو
پیر مریض حال تک ودیوار بو
کول پوس وکول عصا ودس بو
مدام طعنه بار کس وناکس بو
درویش دل ریش اواره شار بو
گاه گاه یاتاخی گوشه مغاربو
تبرزین وشان کلپوس وکول بو
شاخ نفیروکول اواره چول بو
یا شراو بنوش پیاله ودس بو
مدام وغرور جوانی مس بو
باید پیاله می اجل بنوشو
جامه کافوری اخر بپوشو
برگ اخرت بپوشو نه ور
پی سرای باقی بکرو گذر
باید بپوشو جامه سفید رنگ
داخل بو وناو هجره گل وسنگ
خوزگ وو کسه له دور دنیا
نام نیک نامیش ممانو وجا
علی بخش وسن کوتاه کر گفتار
هر ویش ممانو خالق جبار
هر ویش ممانو تاک تنیا فرد
سر کس نزان نزاد ونمرد

وینه ی  علی بخش مرادی