جوانان موفق یارسانی دچار تبعیض در ایران‏

Skip to content

  2014/02/20

ستمی کە بر جوانان یارسانی (اهل‌‌حق) می‌رود هرگز اتفاقی و سلیقەای نیست بلکە یک برنامە سازمان‌ یافتە از جانب رژیم جمهوری اسلامی ایران  برای اضمحلال جامعە یارسان ونابودی فرهنگ و آئین این مردم مظلوم است.

رژیمی کە بیشتر امکانات و منابع مالی کشور را در خدمت یک فرقە متعصب دینی قرار دادە و بە کار گرفتە است. سرکوب و تبعیض علیە ادیان، اقوام و تمامی گروەهای انسانی و فرهنگی ساکن در ایران کنونی  یک پروژە هدفمند  رژیم در خدمت یک کیسە کردن دین فکر و اندیشە بیش از هفتاد میلیون انساندر ایران است.

ای میهنان و انسانهای آزادە در  سراسر جهان   آنچە در زیر میخوانید سرگذشت دو جوان توانا و امیدوار بە ایندە است کە تنها بە دلیل یارسانی (اهل‌حق) بودن مورد تبعیض و ستم قرار گرفتەاند و حتی توانایی و استعداد آنها نادیدە گرفتە شدە است و سرانجام از ترس جان خویش محکوم بە ترک یار و دیار خویش شدەاند!

برای سیستم غیر انسانی و عقب ماند آخوندی مهم نیست کە یک جوان ایرانی چە اندازە استعداد و توانایی برای خدمت بە خلق و میهن خویش دارد بلکە مهم آن است کە اول اعتقادات شخصی‌اش را چک کنند و در صورتی کە او یارسانی باشد باید  یا تغییر دین دادە و بە فرقە آنها بپیوندد یا تمام افتخارات و دسترنج زحماتش از او گرفتە میشود و امکان  ماندن در میهن اجدادی خویش برایش غیر ممکن می‌شود!!

من سید مازیار دکه ای هستم از پیروان دین یاری( اهل حق) وپدربزرگ من از بزرگان دین وکتاب نویسان در منطقه ی کرمانشاه است. متاسفانە مظلومیت ما یارسانها در حدی است کە آخوندهای حاکم بر ایران حتی چشم دیدن خدمات نخبەهای یارسانی و اختراعات آنها را ندارند. در حالی کە موفقیت در ورزش و یا اختراعات در دنیا جای افتخار و مباهات برای شهروند هر کشوری است

در ایران کنونی یک ورزشکار موفق یا یک جوان نخبە و صاحب اختراع اگر پیرو فرقە خاص حاکمیت نباشد حتی با او برخورد  میشود و ادارات دولتی مانع پشرفت او خواهند شد.

یک یارسانی ( اهل حق) در کشور خود حق هیچگونه تلاشی برای آینده خود ندارد.

 این جانب  در دوران دبیرستانم در المپیاد ریاضی شرکت کردم و مقام دوم را در استان تهران  کسب کردم سپس خوشحال از این مو فقیت خود را برای پیشرفت بیشتر آمادە ساختم تا در مسابقات کشوری و بعد هم در مسابقات آسیای شرکت نمایم.

اما در هنگام تشخیص هویت دچار مشکل شدم و از من خواستند تا بە مذهب و فرقە آنها گرویدە و از آئین ابا واجدادی خویش پشیمان شوم.

در حالی کە تلاش فراوانی کردم تا آنها با استعداد و توانایی من و روش اختراع من سر و کار داشتە باشند نە با دین و باور شخصی‌ام کە بە کار و اختراع من مربوط نیست.

 اما آنها متاسفانە با گرفتن تمامی مدارکم  بە هدف خرابکاری در مرحلە بعدی دین مرا در مدارک مربوط بە ادامە روند گزینش  وارد پروندە اختراع کردند و بە این شیوە زمینە را برای حذف بندە در مرحلە بعدی فراهم کردند آنها از دین من کە یک موضوع شخصی است برای بازداشتن من ازامکان معرفی اختراعم استفادە کردند و از این طریق مانع پیشرفت من شدند، این روش غیر انسانی برای جلوگیری از پیشرفت جوانان یارسانی تبدیل بە یک پروسە اداری معمول شدە است، در عمل از همین روند اداری یک مانع برای پیشرفت من ساختند و در مرحلە بعدی آنها بە دلیل غیر خودی بودن مانع از شرکت من در المپیاد شدند.

با این شرایط من دست از تلاش نکشیدم تا در اواخر دوران تحصیل دبیرستان اختراعی را انجام دادم به اسم (قطار مگنت با سرعت فوق بالا) من 2 سال بر روی این اختراع کار کردم و از این طریق عضو انجمن نخبگان در کرج شدم.

 پس از آنکە ماکت این اختراع را در کارگاه نخبگان در کرج ساختم با شرکت مترو ایران صحبت کردم و شرکت مترو با اشتیاق فراوان از این اختراع استقبال کردند.

 بعد هم  به اداره ثبت اختراع رفتم برای ثبت اختراع و شرکت در جشنواره خوارزمی برای پر کردن اظهار نامه اختراع از من خواستند تا جهت ثبت نهایی مدارکم را تحویل بدم.

در این مرحلە باز با همان مانع قبلی روبرو شدم و از من خواستند یا رسمآ تغییر دین بدهم یا حق ثبت کردن این اختراع را ندارم.

در این گیرودار تلاش من برای اینکە  آنها با اعتقادات شخصی من کاری نداشتە باشند نتیجە نداد و متاسفانە  ماکت اختراع مرا و تمام  جزوات و نقشه های اختراع کە دسترنج چند سال تلاش من بود را گرفتند و بردند.

بە این شیوە آیندە مرا دستخوش نا امیدی و بهران و شکست کردند.

همچنین برادرجوانترم سید رضا دکه ای متولد 1995 است یکی از افتخار آفرینان وزنە برداری ایران بود کە با او هم چنین رفتار کردند و هرگز بە حق خود نرسید. این جوان یارسانی کە در اوایل نوجوانی به  رشته  ورزش وزنەبرداری پرداختند زیاد طول نکشید که بخاطر علاقە شدید و امید به آینده قهرمانی کرج و استان تهران را کسب کردند. ایشان حتی در یکی از مسابقاتش در نوجوانی رکورد جوانان ایران را شکستند. با این همه توانای و چندین مقام قرار بر این بود که در مسابقات آسیای  کە حق مسلم او بود شرکت کند، اما پس از اینکە فهمیدن یارسانی ( اهل حق)است مانع از شرکت او در مسابقات شدند و او را کنار گذاشتند. طبیعی است کە شهروندان دلسوز ایرانی از ما کە شناختە شدە بودیم دلیل عدم شرکت ما در المپیادها و مسابقات مهم را جویا شدند و در بعضی موارد ما حقایق را بیان داشتیم کە پس از بیان آنچە بر ما گذشتە بود مامورین وزارت اطلاعات بە ما اخطار دادند و از ما خاستند سکوت کردە و هرگز از آنچە بر ما گذشتە است سخنی نگویم.

 پس از این ماجرا دیگر هیچ احساس امنیتی نداشتیم و هر شب و روز در انتظار اتفاقات ناگوار بودیم کە معمولآ برای مردم در چنین شرایطی می افتد. سرانجام ناچار بە گریز از ایران و پناهندە شدن در دیار غربت شویم. به امید ان روز که بتوانیم حق خود را ار جمهوری اسلامی بگیریم و عدالت در سرزمینمان برقرار شود.

هونه ر هوره ئه را

فه راموش کریا گه

هونه رمه ند هوره چر مرحوم ئه ولعه زیز حه یده ری یه کی له ئه و هونه رمه ند گه ل گه وره و که م نمونه سه که متاسفانه له جامعه کورده واری ئیمه فره بایخ وه پی نه یریاگه س وه قدر ئه را هونه ره که ی دا نه نانه. هونه رمه ند کاک ئه ولعه زیز یه کی له ئه و معدوده هونه رمه ندگه له سه که هه م ده نگی فره خوه ش بیه وه هه م شعره کانی حین خوه ی بیه. هوره چرین له منطقه گوران باوه وه ته ره ف داریچی فره س هوره چر فره هه س وه سابقه ی هوره چرین دیرن و ده نگیانیچ خوه شه، وه لی واقعا مه رحوم کاک ئه ولعزیز استثناء بی.

من یه کی له ئه و کسگه له مه که فره له ده نگ مرحوم کاک ئه ولعزیز حه یده ری خوه شم تیت وه حه ر وه ی خاتره وه پاس احترام و قه یر زانین ئه را ئی هونه رمه نده یه کی له نواره کانی که له سال 1364 چریه سه ی شعره کانی بخه مه سه ر کاغذ تا خونه ره یل ئه زیز بزانن کاک ئه ولعزیز چه جور هونه رمه ندیک بیه، چونکه متاسفانه فره له مه ردم کورد له شعره کان که وه هوره ویشیه ت حالی ناون. من خه مه ی سه ر کاغذ تا گشت بزانن مرحوم کاک ئه ولعزیز هه م ده نگی خوه ش بیه هه م شاعر بیه. من له بنه ماله ی مرحوم کاک ئه ولعزیز مخصوصا کوره ئه زیزه کانی تقاضا دیرم که نگران نه ون چون من ئی کاره وه بی اجازه ی ئه وان کردمه سه ی،ئی کاره ته نیا وه خاتر احترام وه روح پاک و به رز ئی هونه رمه نده ئه نجام دامه.

هه روه ی جوره که خوتان خوه نینه ی موضوع شعره کان ئی هونه رمه ن ده له ی نه واره، گله ی و گازنده وه انتقاد له فه له ک، که ی که هه مان آفه ریده ی جه حانه و له بی عداله تی و ظلمی ویشی. من بیشتر له سه ری ته وضیح نایه م امیدوارم خونه ره یل ئه زیز خوه یان بخوه ننه ی وه بزانن چه وتگه. داوا که م له سایته یارسانیه کان گوشه یک له سایته کانیان اختصاص بیه نه هونه ر مه خصوصا هوره..

من چه بکه م له ده س چه رخه که ی گه ردون

بنده ی بیچاره کردگه سه رنگون

نه قه ومو نه خویش نه فامیل خاسم

گشتی وه درو زانن گفتار راسم

فه له ک وه یته وره له لیم چیه که مین

فامیل و قه ومه یل لیم چینه سه قین

نه کوتا خزمه ت نه که ج ره فتارم

فه له ک وه ی ته وره شیو خسته کارم

نه نانم تاله نه ده سم بی نمه که

له ظاهر تاله چون کار فه له که

بنده ئه ولعزیز فه له ک زه ده ی ده ورم

که س باوه ر ناکه ی وه زه جرو جه ورم

دلسوز قه ومم هه م خزمه ت گذارم

پاداشت نه یرتن خزمه تو کارم

هه م دلسوز قه وم هه م بیگانه و خویشم

وه ی ته ور مالومه ره نج بی سود کیشم

فه له ک قه سه مت ده م وه بزرگواری خوه ت

ره نج وه باد نه که ی به نده ی بیچاره ت

فه له ک قه سه مت ده م وه چه رخه که ی ده ست

ره نج وه باد نه که ی به نده ی بی که ست

فه له ک ئی جور مالومه چهرخت چه پ گه رده

نه عداله ت دیری نه قسه ت شه رته

فه له ک کام گولت زه ردو خار نه کرد

کام ره نج و رجوت سیاه و تار نه کرد

کام نه وجوانت نه کوشت وه حسره ت

وه کی نیایتن تو ره نجو مه ینه ت

سه ر جغه ت له سه ر کام شاه لا نه ورد

کام فه رمان فه رمات وه گدا نه کرد

دلت له سه ر به خت کی نه که نده وه

زه مانه ت له ده س کی نه سه نده وه

دل کام عاشقت له خه م که یل نه کرد

تو کام فیلسوفت وه مجنون و له یل نه کرد

په ره ی کام گولت وه خه زان نه کرد

کیت داخل وه چاه ی که سنه زان نه کرد

بالا و جه سه ی کیت وه ضعیف نه کرد

ئاوازه ی خوه ش کیت وه خه فیف نه کرد

بالای کام جوانت نه چه مانه وه

کویره ت (کوره) له ده رون کی نه ده مانه وه

له خوه شی دوران کیت ره نگ زه رد نه کرد

تو کیت له ی دنیا داخل درد نه کرد

فه له ک دیده ی کیت پر له ئاو نه کرد

خاست وه قسمه ت کام خراو نه کرد

کام ناز په روه رده ت وه بی ناز نه کرد

ده روازه ی مه ینه تت په ی کی واز نه کرد

کیت موختاج وه لای نامه ردان نه کرد

کیت په ی لقمه ی نان سه رگه ردان نه کرد

کام باخه وانت دویر له باخ نه کرد

وه مور مه ینه ت دل کیت داخ نه کرد

کام قرمز پوشت نه کرده ره ش پوش

کام طلای پاکت نه کرده مس جوش

داخت صاف ناوت به رز با مه دار

تیر تو له جه رگ کی نه کردگه کار

چراخ کام مالت نه کوشانه وه

مال کیت جور گه رد نه پشانه وه

چه شه و چه روژ چه جه م چه ته نیا

فه له ک کلاوت وه سه ر چه که سی نه نیا

خو قویته نه خواردی له ده ریای خه مان

سه تو نه خواردیته خه مان جو ر که مان

تو له شون مه ینه ت سزات نه کیشاه

جه رگت له تانه ی ره فیق نه ئیشاه

له مه کته ب خانه ی ئاخو ده ردو خه م

تحصیل نه کردیته یا زیاد یا که م

له کونج زندان واسواسه ی خه یال

نه نوسای شه ربه ت سول و ترش و تال

لاقه یتیت له خه م بی خه وه ر له درد

هه نوز نه کیشایته هه ناسان سه رد

گردون چه رخه که ت بی خه م نه گیه لای

ئاوی و ده یمه کال جو یه ک مه کیه لای

فه له مک خو تو نه ره نجیه ی تا بواچم وه پیت

هه تا قیامه ت گله ی که م له لیت

فه له ک ئیسه په ی من ناگوری حالت

له خوه ت ته له ب دیرم ویران بوت مالت

کام خانه واده ت ریشه که تن نه کرد

خه رمان شادی کیت وه شه ن نه کرد

شیشه ی آره زوی کیت نه یا له سه نگ

په ره ی کام گولت تو نه یا له ره نگ

وه خاک نمناک کیت نه شارده وه

ئه و سه ر که سه ی کیت نه خوارده وه

فه له ک له به ش مه ینه ت وه کی نه کوشای

باده ی غه ریبی وه کی ننه نوشای

فه له ک کیت ره نگ زه رد ناو هاومالان نه کرد

کیت زه لیل وه ده س خه یا لان نه کرد

ناز چه ن نازارت وه هه م نه شیوان

مه غز و که له ی کام عا قلت نه لیوان

نه مام کا م باخچه ت تو بی ئاو نه کرد

دل کام دل دارت تو وه ئاو نه کرد

دل وه چه ت خوه ش که م کونه ی کونه سال

ده ب ده به ی شادی کی نه کردی به تال

کیت نه کرد مایوس ناو مالو منال

قاپت له پای کی نه کرده خر خال

تویچ هه ر وه ک من کزه ی جه رگت بو

جور من ویل و سه رگه ردان سیای به رگت بو

جه رگت جور جه رگم پاره پاره بو

چاره ت جور چاره م سیاه چاره بو

دیده ت جور دیده م دایم نمناک بو

سینه ت وه مه ودای مه ینه تان چاک بو

چاوت جور چاوم بیدار بوت له خه و

دل خوه ش نه نیشیت نه روژو نه شه و

فه له ک جور من دایم چاره ره ش بیت

جور من له شادی دنیا بی به ش بیت

فه له ک ده رد دلت تو بویشه وه پیم

ئه را چوتر ده ور دنیا بسایتن له لیم

هه رجایک من چم مه ینه ت وه کولم

همرای وه حشیان چول گه رد چولم

یا ره بی فه له ک ژیرو زه به ر بیت

جور من گیروده ی زام خه ته ر بیت

بشیر امیرخانی فنلاند 24.1.2007

تشدید سرکوب سیستماتیک و بیرحمانه‌ی

جامعه‌ یارسان توسط جمهوری اسلامی .

  2014/03/18

در اقدامی ضد انسانی دیگر،بیدادگاه‌ ضد انقلاب جمهوری اسلامی در کرمانشاه‌ سه‌ جوان یارسانی به‌ اسامی  محسن خدایاری،کیانوش رستمی را به‌ هر کدام 15 سال زندان و نعمت فتحی را به‌ 10 سال زندان محکوم کرد .

سه‌ جوان یارسانی بعد از دستگیری توسط نیروهای اطلاعات رژیم به‌ شدت تحت وحشیانه‌ ترین شکنجه‌های ضد انسانی و قرون وسطائی قرار گرفته‌ بودند.

سابقه‌ی دستگیری این جوانان یارسانی به‌ روزهای پس از اعتراض مسالمت آمیز جامعه‌ یارسان و پیروان آیین یاریبه‌ هتک حرمت و ،اهانت به‌ سمبلهای یاری و توسل زور از سوی رژیم علیه‌ یارسانیان بر می گردد.

بنا بر اطلاعات دریافتی ،پس از تظاهرات  مسالمت آمیز یارسانیان علیه‌ احکام ضد انسانی مقامات و ارگانهای حکومتی ،ده‌ ها یارسانی هنوز بازداشت شده‌ و به‌ زندانهای رژیم  در  سراسر ایران منتقل شده‌ اند.محل نگه‌داری برخی دیگر از  زندانیان یارسانی که‌در  اماکن “امن” تحت سیطره‌ی وزارت اطلاعات زندانی هستند،اطلاع دقیقی در دست نیست.

رژیم و مزدوران اطلاعاتی و حتی آموزشی آن در سالهای اخیر با احکام حکومتی که‌ غالبا در قالب اوامر و بخش نامه‌های “اداری” به‌ مراکز و کانونهای سرکوب صادر می شوند،به‌ صورت پراتیک به‌ سیاست قلع و قمع صامت،سییستماتیک و بیر رحمانه‌ایی جامعه‌ پیروان آیین یاری دست زده‌ و هرگونه‌ دادخواهی و حق طلبی این جامعه‌ را به‌ شدت سرکوب می کند.

دستگیری و اتهام آخوند ساخته‌ی “اقدام علیه‌ امنیت ملی و عضویت در یک سازمان مخالف” انگی است که‌ به‌ هیچ وجه‌ به‌ این سه‌ جوان یارسانی نمی چسپد و هدف رژیم از این ادعا ،تنها در جهت توجیه‌ جنایات مرتکبه‌ علیه‌ پیروان آیین یاری است.زیرا سه‌ جوان یارسانی در جریان تجمعات مسالمت آمیز مقابل استانداری کرمانشاه‌ حق خواهی مردم یارسان به‌ وظیفه‌ی ملی،اخلاقی و انسانی خود عمل کرده‌ و فریاد حق طلبی جامعه‌ ای را بلند کرده‌ اند که‌ از هر زاویه‌ که‌ بنگرید مورد ستم و تعدی یومیه‌ قرار دارند.

 سازمان دمکراتیک یارسان جهت روشن کردن قضیه‌ دستگیری و اتهامات واهی علیه‌ سه‌ جوان یارسانی،به‌ شمه‌ای کرنولوژیک از اهداف پشت احکام ضد انسانی  به‌ شرح زیر اشاره‌ خواهد کرد.

- اعتراض مرگبار یارسانیان پس از آن انجام گرفت که‌ ماموران امنیتی رژیم با توسل به‌ زور وتوهین به‌ یک یارسانی به‌ نام “کیومرث تمناک” وی را در یک بازداشتگاه‌ در همدان،سبیل وی را تراشیدند.

- جامعه‌ یارسان و پیروان آیین یاری پس از اطلاع از این حرکت ضد انسانی و ضد اخلاقی ماموران امنیتی رژیم،صدای اعتراض مسالمت آمیز خود را بلند کردند . در همین اثنا روز 14 خرداد  ” حسن رضوی”  از پیروان آیین  یاری از قزوین به‌ علامت اعتراض به‌ این هتک حرمت حکومتی در مقابل اداره‌ی اطلاعات رژیم در همدان با ریختن بنزین بر روی خود،خود را به‌ آتش کشید .

- در ادامه‌ی اعتراض به‌ این سیاست هتک حرمت حکومتی عڵیه‌ جامعه‌ یارسان،نیکمرد طاهری نیز روز 15 خرداد خود را به‌ آتش کشید که‌ متعاقبا به‌ علت شدت سوختگی وارده‌،جان باخت.

- جامعه‌ یارسان همچنین در یک اعتراض دیگر علیه‌ سیاست توهین،در مقابل استانداری کرماشان تجمع کرده‌ و خواهان محاکمه‌ی  عاملان و آمران اهانت به‌ یارسانیان شدند.

- در مراسم خاک سپاری نیکمرد طاهری که‌ هزاران یارسانی در آن شرکت کرده‌ بودند،یارسانیان اعلام کردند که‌ اگر تا چهلم طاهری عاملان این هتک حرمت معرفی و محاکمه‌ نشوند،مجددا به‌ اعتراض دست خواهند.

- محمد قنبری نیز آخرین جانباخته‌ی یارسانی بود که‌ روز  6 مرداد خود را به‌ نشانه‌ی اعتراض به‌ جنایات رژیم اسلامی علیه‌ جامعه‌ یارسان به‌ آتش کشید.

- 13 خرداد :یک معلم باصطلاح” پرورشی” رژیم در کرماشان در کلاس درس  پیروان آیین یاری “نجس” خوانده‌ بود.

-  13 مرداد : چاپ کاریکاتور توهین آمیز روزنامه‌ی جام جم به‌ پیروان آیین یاری

- آخرین مورد ،توهین ورزنامه‌ی جم نیوز رژیم به‌ جامعه‌ی یارسان و قیاسهای کاذب منتشره‌ در آن که‌ باعث خشم مجدد پیروان آیین یار شد.

با توجه‌ به‌ موارد فوق و حق مسلم جامعه‌ یارسان در دفاع از خود،که‌ در همین قانون اساسی رژیم  نیز به‌ رسمیت شناخته‌ شده‌ است،الصاق هرگونه‌ انگ ضد امنیتی و عضویت در یک تشکل سیاسی مخالف رژیم،فقط در جهت توجیه‌ سیاستهای ضد بشری این نظام علیه‌ جامعه‌ یارسان و پیروان آیین یاری است.

سازمان دمکراتیک یارسان توجه‌ شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد،امنستی آنترناسیونال،هیومن رایس واج( دیدبان حقوق بشر مستقر در آمریکا) فدراسیون بین المللی جوامع حقوق بشری ،اتحادیه‌ اروپا به‌ سرکوب سیستماتیک و بی رحمانه‌ی جامعه‌ یارسان در ایران جلب می کند و از این ارگانهای حقوق بشری خواستار دخالت مستقیم و آزادی این زندانیان یارسانی است.

سازمان دمکراتیک یارسان همچنین از همه‌ مدافعان حقوق بشری کوردستانی و ایرانی خواستار محکومیت جنایات رژیم علیه‌ جامعه‌ یارسان در ایران است.

یارسانیان برونمرز فارغ از گرایاشات سیاسیشان در این رابطه‌ وظیفه‌ی مبرم دارند با مراجعه‌ به‌ – و نوشتن نامه‌ به‌ سازمانهای حقوق بشری از هم کیشان خود دفاع نموده‌ و به‌ وظیفه‌ی اخلاقی،انسانی خود عمل کنند.

هموطنان ارجمند می توانند با تماس با سازمان دمکراتیک یارسان  در کشورهای اروپایی از طریق شماره‌های تلفنهای  نمایندگی های سیاسی سازمان موجود روی سایت یا ارسال  پیام از طریق ایمیل به‌ آدرس مرکزی سایت یارسان میدیا به‌ نامه‌ی دادخواهی که‌  به‌ زبان انگلیسی تهیه‌   و برای ارگانهای حقوق بشری نوشته‌ شده‌ است،دست یابند.

 سازمان دمکراتیک یارسان

 آدرسهای ضروی برای ارسال پیام و نامه‌ به‌ سازمانهای حقوق بشری

      آمنستی اینترنشنال                                                        https://www.amnesty.org/en/contact

  دیدبان حقوق بشر                                                                     http://www.hrw.org/contact-us

  احمد شهید،گزراشگر ویژه‌ی شورای حقوق بشر برای ایران                           ContactUs@shaheedoniran.org

شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد

                                                                         http://www.ohchr.org/EN/AboutUs/Pages/ContactUs.aspx

در گفتگو با اردلان بهروزی
مصاحبه: کوردستان





کردهای یارسان یا پیروان آیین یاری که از قدیمی‎ترین ادیان و مذاهب ریشه‎دار در کردستان می‎باشد، همواره و به‎ویژه پس از روی کار آمدن نظام جمهوری اسلامی با تضییقات و مشکلات مضاعفی مواجه بوده‎اند.

در آستانه‎ی انتخابات فرمایشی ریاست‎جمهوری رژیم، روزنامه‎ی کوردستان گفتگویی با اردلان بهروزی، از کردهای یارسان عضو حزب دمکرات کردستان ایران و ساکن آمریکا انجام داده که توجه خوانندگان گرامی را به متن کامل این گفتگو جلب می‎کنیم:




کوردستان: وضعیت کلی کردهای یارسان تحت حاکمیت جمهوری اسلامی را چگونه ارزیابی می‎کنید؟




ا.بهروزی: کردهای یارسان در طول ۳۴ سال سپری شده در زیر لوای حاکمیت استبداد مذهبی جمهوری اسلامی ایران، به‎گونه‌ای شفاف و عملی وضعیت زندگی خود را از تمامی جوانب تجربه و ارزیابی کرده‎اند که شوربختانه غیر از کشتار، اعدام، بمباران، زندان، تحقیر و ممانعت‎های دینی و تخریب بنیاد اقتصادی آنها که مبتنی بر دامپروری و کشاورزی بوده است، ثمره‌ای که حداقل درخور انسانیت باشد،‌ به آنها تعلق نگرفته است. و در راستای همین مسیرهای معماری شده، این اقلیت دینی عضو ملت کرد را هیچگاه از زیر ذره‎بین‌های امنیتی- سیاسی‌ خود به‎دور نگه نداشته است و مدام در حال تفرقه و مهره‎سازی برای پیشبرد مصلحت و حفظ منافع خود بوده است که خوشبختانه به همت ارتقای آگاهی سیاسی- اجتماعی این مردم و همچنان تکیه کردن و گوش فرا دادن به آن تکیه‎گاه دالاهونشین، نه‌ تنها سیاست‌های پلید نظام ضّدبشری آخوندی در این زمینه به جایی نرسیده است، بلکه امروز بیش از هر زمانی دیگر با هم متحد و مصمم هستند،اگر چه نباید فراموش کرد که در طول مدت این ۳۴ سال بسیاری از پیروان آیین یارسان قادر بودند به جایگاه و پست و مقام‌های شایسته‌ای دسترسی پیدا کنند، اما بنابر شریعت مذهبی آخوندی نه‌ تنها حق ندارند در چنان ظرف محصوری خود را بیابند، بلکه به کلیت جامعه‎ی کرد یارسانی چنان حقی هم داده نشده است که حداقل مراسم آیینی، فرهنگی و موسیقی خود را آزادانه به اجرا گذارند و رژیم هر از گاهی‌ به شیوه‌های مهندسی‎شده فشار خود را بر آنها تحمیل می‌‌کند.


کوردستان: دیدگاه مردم یارسان درخصوص انتخابات در جمهوری
اسلامی، به‎ویژه انتخابات ریاست ‎جمهوری چیست؟


ا.بهروزی: در طی‌ سالیان گذشته مردم کرد یارسان با انواع انتخابات فرمایشی همچون مجلس، ریاست‎جمهوری و... در ایران روبرو بوده‎اند و به عنوان ‌یک اقلیت دینی مشخص برای خود! و از دید رژیم نیز به‎عنوان عده‌‌ای کافر و شیطان‎پرست! همواره و به‎ویژه در انتخابات مجلس رژیم در منطقه‎ی کرماشان نقش محوری خاص خود را داشته‎اند. پیروان آیین یارسان از لحاظ کثرت جمعیت بدون هیچ شک و تردیدی دومین جمعیت بعد از پیروان دین اسلام را در سرزمین فلات ایران به خود اختصاص داده‎اند، ولی‌ در طول دورانی که آب و تاب انتخاباتی به هر عناوینی که به روی صحنه آمده است، با تهدید و ارعاب و حتی وعده‎های بدون عمل به کردهای یارسان با دخالت خود کماکان معادله‎ی انتخابات را در صندوق‌های رأی بر هم زده است! و در نتیجه‎ی این تلاش‌ها افرادی به جایگاه بالا و مقام دست یافته‎اند که برای درخواست و مطالبات کرد‌های یارسانی همچون چوب خشک و بی‎‎ثمری قلمداد شده‎اند! اکنون با یادآوری و در جریان بودن این همه ترفند، رسوایی و حق‎کشی‎ها‎ی ناروا در حقّ کلیت مردمان ایران، چه معجزه‌ای در راه است که با شرکت کردن کرد‌های یارسان در انتصابات! یازدهمین دوره‎ی ریاست جمهوری نصیب آنان گردد!؟ بنابراین مردم کرد یارسان هم نمی‎توانند تافته‌ای جدا بافته از سایر کردها باشند و یقیناّ اگر بر آنها تحمیل نشود، بدون منطق و دلیل وارد این خیمه‎شب‎بازی تکراری نخواهند شد!




کوردستان: بهترین و مناسب‎ترین موضع در رابطه با این انتخابات را چه می‎دانید؟


ا. بهروزی:رژیمی‌ که با گذشت هشت دوره از انتخابات مجلس و همچنین د‌ه‌‌ دوره‎ی ریاست جمهوری، تاکنون درب دمکراسی آن‌ بر روی پاشنه‎ی انتصابات ولایت فقیه می‌‌چرخد، چگونه می‌‌توان از آن‌ انتظار داشت که در این شرایط سرنوشت‎ساز و ریزش درونی و تخلیه‎ی اعتبار و اعتماد بیرونی، ‌یک‎شبه وارد ‌یک انتخابات آزاد، سالم و عادلانه شود؟ دلایل نشان می‌‌دهد که این انتخابات ظاهری با دوره‎‌های گذشته بسیار تفاوت دارد، چون خانه‎ی اشباح قدرت رهبری! این‎بار قصد دارد بستری را بسازد که تنها ‌یک رنگ را از خود بروز دهد و آن‌هم در جهت رنگین کردن خانه‎ی تیمی خامنه‎ای! بنابراین رژیم وامانده‎ی ولایت فقیه به لحاظ رنگین کردن جو به اصطلاح انتخابات، به هر حیله و ترفندی دست می‌‌زند تا شاید بتواند اعتباری برای آن‌ کسب کند، اگر چه هر شخص خاصی‌ که از میان صندوق‌ها بیرون آید، نه‌ تنها در راستای خواست مردمان ایران گامی بر نخواهد داشت، بلکه تنها در جهت تحکیم و حفظ حکومت ولایت فقیه گام بر خواهد داشت، پس به نظر می‌‌آید که بهترین راهکار برای این شرایط حساس و پیش‎آمده، تحریم فعال این نمایش انتخاباتی است که به گونه‌ای می‌‌تواند از ‌یک خیمه‎شب‎بازی عظیم و نمایشی ممانعت به عمل آورد

توهین به جامعه یارسان شرم آور است

" اهل حق یارسان نام بومی و ایرانی پیروان دین اهل حق یا همان علی اللهی است.

پیروان کیش یارسان که فارس زبانان آنها را بیشتر به نام علی اللهی می‌شناسند بیشتر ساکن بخش باختری استان کرمانشاه ایران هستند. کیش یارسان آمیزه‌ای است از دینهای زرتشتی و بودایی و اسلام. آنها مانند بوداییان به وازایش باور دارند یعنی بر این باورند که ما پس از مرگ در پیکر دیگری دوباره زاییده می‌شویم. مناطق گوران و لرستان مرکز اصلی پیدایش آئین یارسان یا اهل حق است"
یارسان اقلیتی مذهبی از مردم رنج دیده کرد که دارای آیینی متفاوت از کردهای دیگر هستند و بخاطر باورهای مذهبیشان بطور مضاعف مورد ظلم و ستم دستگاه حاکمیت و حتی افرادجامعه قرار میگیرند.

اخیرا در یکی از زندانهای کشور با نجس مورد خطاب قرار دادن جامعه یارسان به این آیین مذهبی توهین میشود که بلافاصله با عکس العمل و اعتراض شدید افرادی از این جامعه مذهبی قرار میگیرد و چند نفر در اعتراض به این توهین دست به خود سوزی میزنند.

حسن رضوی و نیک مرد طاهری از فعالان یارسانی در اعتراض به توهین یاد شده در مقابل فرمانداری شهرستان همدان دست به خودسوزی میزنند بصورتی که حسن رضوی دچار 60 درصد سوختگی شده و نیک مراد که پدر دو فرزند است جان خود را از دست میدهد.

سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان ضمن ابراز تاسف از خودسوزی ومرگ این فعالین یارسانی که ظاهرا خودسوزی تنها راه اعتراض ورساندن پیامشان بوده است توهین به مذاهب و آیین های متنوع در ایران را شرم آور میداند و از مقامات دولت جمهوری اسلامی ایران درخواست میکند ضمن احترام به تمام مذاهب و آیین ها در ایران شرایطی را فراهم کند که این اقلیت مذهبی به راحتی بتوانند به انجام فرایض دینی آیین خود بپردازند و توسط عمال دولتی و یا جامعه مورد اهانت قرار نگیرند



سازمان دفاع از حقوق بشرکردستان

 نویسنده:سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان

جوابیه مجمع

مشورتی فعالان مدنی جامعه یارسان به سایت جام نیوز

  اسفند ۱۵, ۱۳۹۲ ۰

جوابیه مجمع مشورتی فعالان مدنی جامعه یارسان درپی اهانت سایت جام نیوز باعنوان( علی الهی به چه کسانی گفته میشود )که در روز شنبه ۹۲/۱۲/۱ به آدرس
می آید
اول وآخریار
هموطنان عزیز ،یاران یارسان ،مدافعان حقوق بشر ومسئولان جمهوری اسلامی ایران
روزپنج شنبه۱۳۹۲/۱۲/۱ درسایت جام نیوزمطلبی اهانت آمیز علیه مردم یارسان (اهل حق)باعنوان علی الهی به چه کسانی گفته می شود وآیاشیعه هستندیاسنی؟منتشرشدکه به طورمعناداری عنوان پربیننده ترین مطلب رانیزبه خوداختصاص داده است.نویسنده باطرح سوال های متعدد وپاسخ به آنها درنهایت به این نتیجه رسیده است که ازدیدگاه همه مراجع چنین کسانی باچنین اعتقادی کافر ونجس اند. هرانسان شرافتمندی که کمترین اعتقادی به کرامت انسانی ،برابری انسانهادرحقوق ،ارزشمندی احساسات نوع دوستانه و…داشته ،ومعنای فقهی کافر ونجس وپیامدهای آن را بداندواین متن مغرضانه وتحریف شده رامطالعه نماید به این می اندیشد که درقرن طغیان آگاهی وعصر ارتباطات چگونه ممکن است که هنوزمروجان چنین اندیشه هایی میدانداری کنند.اینان درکدامین غا ودخمه ی تاریخی مومیایی شده وباچه معجزه ای ازتابوت پوسیده!ی تاریخ سربرآورده اند وبه بشریت چنگ ودندان نشان می دهند.دربین جوامعی نظیر هندوستان که رسما وعلنا اعتقاد به نظام کاستی ،برتریاپست پنداشتن طبقاتی خاص ازجمله نجاست بخشی ازانسانها وجودداشت ،به همت والای گاندی بزرگ وهمفکرانش دهه هاست که این پدیده ی زشت به زباله دان تاریخ سپرده شده است شگفتا،درکشوری باپیشینه ی چندهزارساله احترام به انسان وحقوق اوکه عضو سازمانهای بین المللی حقوق بشر واز مدعیان گسترش عدالت درجهان است وهرساله میلیاردها ریال ازسفره ی مردم راصرف کنفرانسها ونشستهای ملی وبین المللی دررابطه باتقریب مذاهب ،هفته ی وحدت و…می کند،این دایناسورهای فرهنگی ازدل کوههای یخی سربر می آورند وتجدید حیات!می نمایند!جالب این است که نهادهای حکومتی که بدون غمض عین گاه وبیگاه نشریات متعددی رابه جرم اهانت به شخصیتها ویا اعلام نظردرموردفلان مسئله ی فقهی ،به تعطیلی کشانده ومسئولانشان رامجازات می کنند ،باسکوت مستمر ومعنا دار خود این ذهنیت را تقویت می نمایند که شاید وجه مشترکی وتصمیم کاری بین نهادهای مسئول وجریانات عصر حجری وجود دارد ؟ به ارزیابی ما ، این پدیده شوم عهد عتیقی تنها شاخه ای از درخت تنو مند بنیاد گرایی افراطی نا میمو نی است که در چند دهه اخیر در جهان و بالا خص خاور میانه سیلاب خون به را ه انداخته و هر روزدهها وصدها انسان بیگناه مسلمان وغیر مسلمان را به نام دفاع از دین به خاک وخون می کشد وچهره ای خشن وغیر انسانی را از مردم منطقه در انظار جهانیان به نمایش میگذاردوشور بختانه به صورتی خزنده روز به روز به مرزهای ما نزدیک تر ونزدیک تر میشود ونشانهای آن در داخل کشور نیز هویداست متاسفانه ، در صورت عدم مدیریت علمی واستمرار تبعیض ها ، بی عدالتی ها وحق کشی های رایج نسبت به ملیتها ، مذاهب واندیشه ها ، ونیز میدان داری مرتجعان وکور اندیشان وعمیقتر شدن شکافهای بین مرکز وحاشیه واقشار طبقات بالا وپایین جامعه ، بیم آن میرود که این پدیده شوم دامن مردم ما را نیز بگیرد البته تا آنجایی که به جامعه یارسان مربوط می شود بنیادهای مستحکم انسان دوستی ومدارا وفلسفه آیینی مبتنی بر صلح وآشتی وبرابری ، اجازه ورود پیروانش را به جریانات خشن انسان کش وفرهنگ ستیز نمی دهد ما ضمن دعوت یاران یارسان به هوشیاری ، صبر ، شکیبایی وامید به آینده ای انسانی با حقوق برابر ، از نهادهای ذیربط حکومتی نیز مسرانه می خواهیم که با اصلاح قوانین تبعیض آمیز ، جلو گیری از تنگ نظری های مرسوم وبرخورد قانونی وعادلانه با مروجان تو هین وتبعیض وخشونت ، مانع ادامه اهانت های رایج نسبت به شهروندان شده ونشان دهند که غرابت وهم اندیشی با آنها ندارند ای کاش ، جواب این سوال روشن می شد که آیا باید برخورد با این جریانات تفرقه افکن ومخل انسجام ملی در اولویت کار مدعی العموم باشد یا تشکیل پرونده برای روزنامه نگاران ، فعالان اجتماعی ، منتقدان ودگر اندیشان ؟ امروز میهن وجامعه ما درحال عبور از یک پیچ خطرناک تاریخی است وحکومت در گذر از آن مسئولیتی اساسی را به عهده دارد واگر نتواند وظیفه تاریخی خویش را مدبرانه به انسجام برساند علاوه بر اینکه مملکت با چالش ها ومشکلات غیر قابل پیش بینی روبه رو خواهد شد ومنطقه وجهان بیش از پیش در هرج ومرج خواهد ماند ، در پیشگاه تاریخ نیز چهره ای موجه نخواهد داشت هرگز مباد آن روزی که این اهانت ها ، تحقیرها وتبعیض ها به کینه ونفرت در بین ملیتها ومذاهب تبدیل شده ونتایج زیان بار آن گریبا نگیر احاد ملت گردد در پایان با صدور بیانیه حاضر ، مراتب اعتراض خویش را نسبت به استمرار این اهانت ها اعلام داشته واز تمامی نهادهای حکومتی حقوق بشری می خواهیم ضمن برخورد با آمران وعاملان آن ، بسترهای رشد این خوره ی اتحاد ملی خشکانده شود .
مجمع مشورتی فعالان مدنی جامعه یارسان

روایت تاریخ
برگی از تاریخ گوران ( جنگ با عثمانی ها)
مقالە ای  به قلم حسین قاسمی گهواره گوران

پیشکش و تمام  یارسانیان عزیز وآنانکه علاقه مند پیشینه ایل گوران بوده وکنجکاو دانستن گذشته تاریخی ودلاوری گورانیان در جنگهای مختلف که ناخواسته بر پیران وگذشتگان ما تحمیل شده است به این نوشته که از زبان شرکت کنندگان شجاع در این جنگ شنیده شده توجه نمایند.البته لازم به ذکر است من در دوران نوجوانی شرح این موضوع را از زبان مرحوم کاکا رزاقی ومرحوم کاکی والی حسنی دو شرکت کننده حاضر در میدان این جنگ تاریخی شنیده بودم وزمانی که در نوجوانی آسید محمود حیدری را درتکیه حیدری درجم هنگام نواله پیچیدن دیدم دستش لنگ بود وقتی قضیه را از پدرم پرسیدم گفت آسید محمود در جنگ عثمانی زخم برداشته وعلت لنگی دست ایشان همان زخم میباشد .البته آسید عبداله حیدری فرزند آسید فتح اله شرحی جامع وکامل براین واقعه بسیار مهم تاریخی نگاشته اند که صحت گفتار پیشینیان را اثبات میکند.واما شرح اتحاد وهمدلی ونوعدوستی ووطن پرستی یارسانی با ضعامت سادات بزرگوار حیدری وجان فشانی وجانبازی این بزرگواران دراین جنگ که حتا از نثار جان شیرین خود برای آزادگی وحرمت شرافت یاران ومنطقه دریغ نکرده اند.
در ساهای1293و4خورشیدی و1917و18میلادی آتش جنگ اول جهانی شعله ور میگردد که مملکت ماهم از دود این آتش بی نصیب نمی ماند وارتش عثمانی به سرکردگی حسین رئوف وبها بیگ وهمچنین ارتش متجاوز روسیه غرب ایران ازمرز خسروی تا همدان را مورد تجاوز وتاخت وتاز قرار میدهند.
هنگام ورود قشون عثمانی به نزدیکی کرند سید حاتم افضلی معروف به سید حاجی حاتم پدر سید والی افضلی در باغ خود مشغول آبیاری به محصولات خود بوده که مورد حمله سربازان عثمانی قرار گرفته وگویا به محصولات وی تعدی میکنند واین سید بزرگوار زیر بار ستم سربازان اجنبی نرفته ودرگیری ایجاد میشود ودر این درگیری چند تن از سربازان عثمانی کشته ومجروح میشوند.
اخبار این درگیری به گوش سرکردگان قشون عثمانی میرسد و آنان خودرا برای نابودی کرند ومردم دلاورش آماده میکنند .
بزرگان وسادات کرند از توتشامی وتکیه دار وقت تکیه حیدری آسید رستم درخواست کمک میکنند که آسید رستم بلافاصله به سران گوران وگهواره وسنجابی وقلخانی فرمان بسیج عمومی برای پشتیبانی مردم کرند را صادر می نمایند.و سادات بزرگوار حیدری به زعامت آسید رستم به همراه و فرزندانش آسی شمزین وآسی نوردین ووآسید عزیز با پنج پسرش به اسامی سید جمشید وسید نعیموسیدفرج وسید علی و سید فتح اله و سید محمود ومریدانی چند وگهواره وگوران به سرکردگی غلامعلی خان سالار منصوروسنجابی به ریاست علی اکبرخان سردارمقتدر ومردم نیرژی به سرکردگی صفرخان عده ای از مردم بهرامی وقلخانی امر تکیه دار را اجرا وراهی پشتیبانی وکمک مردم کرند میشوند.قشون عثمانی به دروازه کرند رسیده وبا آتش مسلسل وتوپ وخمپاره سعی درایجاد رعب ووحشت دربین مردم کرند دارد وزنان وکودکان کرند سعی در فرار به سمت دالاهو دارند که قشون امدادی گوران وسنجابی وبهرامی ونیرژی به ارتفاعات کرندرسیده اند وپیش قراولان طلایه دار ارتش عثمانی که بطرف ارتفاعات کرند برای اشغال ارتفاعات وجلوگیری از فرار زن وکودکان کرندی در کوشش است .حدود پنجاه نفر از نیروهای امدادی داوطلب که خانواده حیدری جزء آنان بوده همچنین مرحوم کاکه میرآخور گهواره هم قرار می شود که ارتفاعات را پیش از رسیدن قشون دشمن اشغال نمایند که این تاکتیک به منصه ظهور رسیده وقوای امدادی گوران پیش از طلوع آفتاب ورسیدن قشون عثمانی ارتفاعات را اشغال می نمایند ونیروهای دشمن به خیال اینکه ارتفاعات را اشغال واز حرکت زنان وکودکان کرند بطرف گوران جلوگیری ومحاصره را کامل کنند ودرارتفاعات کسی نیست بدون استتار به طرف ارتفاعات حرکت میکنند که با دلاوری و دفاع جانانه گوران وسادات حیدری مواجه وتقریباً کسی از آنان سرپا نمی ماند یا کشته ویا زخمی میشوند واز قوای کمکی هم عده ای زیاد با آتش شصت تیر یا همان مسلسل امروزی در سنگرها جان به جان آفرین تسلیم میکنند وبازمانده نیروی گوران به خیال اینکه کسی دیگر درمقابل ندارند از سنگرها بیرون آمده وسرود پیروزی سر میدهند ولی در این هنگام قشون امدادی عثمانی فرا رسیده وبا آتش پرحجم سنگرها ونیروی باقیمانده را زیر رگبار می گیرند.گوران درحال دفاع وترکها در حال حمله که پس از زمانی جنگ تفنگ نیروهای عثمانی به سنگر های گوران رسیده وجنگی تن به تن ونابرابر آغاز میشودترکها با نارنجک وشمشیر و قوای گوران هم باخنجر وچوب وچماق چون دیگر گلوله ای برای نیروی گوران نمانده بود وبه اتمام رسیده بود. مرحوم کاکه میرآخور گهواره تعریف میکرد .که من به همراه سید علی حیدری که با کلت کمری درحال چنگ بود در پشت تخته سنگی سنگر گرفته بودیم در روبرویمان آسی محمود حیدری را می دیدیدیم که با خنجر با سرعتی غیرقابل وصف می جنگید که در این هنگام چند سرباز دشمن مارا غافلگیر ومچ دست آسید علی را گرفتند که آسید علی به آسید محمود هوارکشید که آسید محمود بلا درنگ خود را از پشت به سرباز دشمن رساند وتیغه خنجر را از پشت چنان به آن سرباز زد که تیغه خنجر از جلو سینه اش بیرون آمد.و آسید علی همدوباره مشغول جنگ شد تا از ناحیه بازو زخمی عمیق برداشت.
مرحوم کاکی والی گهواره تعریف میکرد که..
بعداز شهادت آسید نعیم و آسید جمشید من آسید محمود حیدری را دیدم که چگونه سه سرباز ترک برای دستگیریش به اوحمله کردند وآسید محمود که تنها در سنگرمانده بود اولی ودومی را با خنجر نابود وسومی نیز از دستش فرار کرده.وقتی که جنگ به این نقطه رسید وامیدی برای ادامه اش وجود نداشت آسی رستم به باقیمانده نیروی گوران فرمان عقب نشینی صادر میکنند ولی آسید عزیز بی قرار فرزندش سید فرج است که در می یابد در پشت تخته سنگی زخمی وافتاده است واز دوستان می خواهد برای نجات او همراهی کنند ولی رگبار گلوله شصت تیر مجالی برای امداد آسید فرج نمی دهد که آسید رستم پیشقدم میشوند ولی پیش از ایشان نمی دهد ولی یک مرتبه کدخدا علی محمد ویله ای با سرعتی غیرقابل وصف درمیان رگبار مسلسل وآتش ودود خودرا به سید فرج رساند وبانیرویی خدادادی اورا بردوش کشید وباهمان سرعت آسی فرج را به پشت جبهه انتقال دادولی آسید عزیز آتش انتقام کشته شدن دو فرزند دلبند وجراحت شدید دیگر فرزندش دروجودش شعله ور بود ودست بردار نبود تا اینکه آسید رستم دستور اکید به ترک محل دادند وما جبهه نابرابر را به طرف بیوه نیژ ترک کردیم.
آسید فرج حیدری نیز پس از چندروز مداوا به علت شدت جراحات جان بهجان آفرین تسلیم میکنند. وتا آنجایی که من شنیده ومی شناسم فتحعلی رجبی گهواره شاهمراد گهواره دایی خلیفه یارمراد نام آشنا از مردم گهواره مجروح می شوند.
مرحوم کاکه میرآخور تعریف میکرد دلاوری از مردم قلخانی سربازی عثمانی را زخمی واسیر گرفته بود وبه حضور آسی رستم می آورد آسی رستم میگوید قلخی شر له خودا خوشی ناتی آزادی که .سرباز عثمانی هم کلمه قلخانی را قلخان خان به گمانش اوهم خان است یاد گرفته ومی گوید قلخان خان یاخچی قلخانخان یاخچی یعنی قلخان خان خوب است . عزیز قلخانی ماهم میگه قلخان خان یاخچی یاخچی چته سرومالمنذر یاگار قینم بی کوشمت ویاخچیکتیچ بم.ههههههههههه.
دراین موقع مردم حریر با انسجام از پشت و ایل سنجابی با سرکردگی سردارمقتدر وگوران وقلخانی به ریاست سالارمنصور در اطراف کرند به جنگ ادامه داده وسبب تسلیم شدن قشون عثمانی وترک مخاصمه وتبادل اسرا وکشته شدگان ومجبور به تخلیه کرند می شوند.
اما پیش قراولان نیروی گوران که بزرگواران حیدری اکثریت آنها را تشکیل می دادند گرچه سه نفر از خانواده حیدری شهید و چندین نفر از گوران وقلخانی هم شهید ومجروح شدند ولی تعصبات قومی وبرادری آیینی را اثبات وپایمردی را تا آنجا ادامه دادند که کودکان وزنان ومردان کرند را از اسارت وووو نجات دادند.
پس دوستان همانطور که بزرگان آیین و نیاکان ما بخاطر دفاع از شرف وناموس هم کیشان خود بدون توجه به ریشه های خاندانی از نثارجان ومال خود دریغ نکرده اند بیاییم انسجام آیینی خود را مستحکم وبا احترام متقابل به یکدیگر چشم حسودان بیگانه را کور نماییم..

وسین خان قاسمی

کمترین یارسان وسیخان قاسمی گهواره ای

جدا کردن پیکره ی کوردان یارسانی به عنوان و بهانه‌های واهی از ملت کورد، کاری عبث و منحرف کنند است!

06. 9. 2013 اردلان بهروزی ـ آمریکا

خوشبختانه مزایای رسانه‌‌های شنیداری و گفتاری و بویژه عصر دیجیتالی، باعث گردیده است که هر کس به نسبت توانایی مالی‌ و علاقه و اگأه به معضلات اجتماعی، سیاسی،ملی‌ و حقوق خود و همکیشانش ...بصیرتی نسبی و روایتی خود اندیشه و خود فهمیده را از خود ابراز دارد، بنابرین پیروان آیین یارسان(کوردان یارسانی) که امروزه از سوی کسانی‌ به گونه‌ای زبان عادتی به نام " جامعه یارسان" گفته و نوشته می‌‌شود، ایرادی بر آن وارد نیست، و نگارنده این متن گاه گداری زبان خود را در این مسیر به جریان می‌‌اندازد، اما سوال مبهم آمیز در اینجاست که ترکیب اصطلاح " جامعه یارسان" چرا در گذشته ی تاریخ آیین یارسان، تا کنون هیچ گونه معنا و تعریفی از این ترکیب نو ظهور در فرهنگ لغت کوردی، فارسی‌، عربی‌ و...از آن به میان نیامده است !؟ و یا در طول این سده‌ها در حوزهٔ ی علوم جامعه شناسی حد اقل در جقرافیای جامعه ی کوردستان معنا و مفهومی پیرامون این اصطلاح پدیدار نگشته است!؟ و مهمتر از اینها، اگر این این لغت مرکب(جامعه یارسان) ریشه تاریخی و ایینی داشته چرا در میان متون دفتر آیینی یارسان (کتاب آیینی یارسان) اشاره‌ای بر آن درج نگردیده است!؟ و اما اصل سخن من بر روی اصطلاحی است که تنها هویت آیینی را به تعریف و نمایش می‌‌گذارد و در بطن آن‌ خبری از وابستگی ملی‌ یا ملیت آن عرضه نمی شود همچنانکه می‌‌توان اصطلاحات ؛ جامعه سونی، جامعه شیعه ...بدون فهمیدن ملیت آنها موازی جامعه یارسان را به کار آورد.

 جامعه یارسان در معنای ترکیبی خود تنها شریان آیینی را به جریان می‌‌اندازد در حالیکه به جهت روشنگری بهتر و شناخت بنیادی شایسته است که همواره پسوند ملیت یا کورد بودن را در گفتار و نوشتار به آن‌ اضافه و همراه نمائیم و به گونه های همچون؛ جامعه کورد یارسانی، کوردان یارسانی، پیروان آیین یارسان ... از آن‌ سخن به میان آوریم، اگر چه امروزه کسانی‌ تازه سر بر آورده اند و به عمد جامعه یارسان را در قالبی ویژه به تصویر می‌‌کشانند که گویا تمامی‌ آنهمه فرادو فرودهای را که در طول تاریخ بر گرده ی پیروان واقعی آیین یارسان بوده است به عبارتی دیگر بر دوش آنها به اینجا رسیده و به شیوه‌ای افتخار آمیز این گنجینهٔ ی بکر و زرین را هر از گاهی‌ به نام خود در برابر غیر یارسانی‌ها به اهتزاز در می‌‌آورند!! در حالیکه این حرکات تا کنون انگیزه‌ای غیر از به تصویر کشاندن خود و تضاد و منحرف کردن جامعه ی کورد یارسانی ثمر دیگری را به بار نیاورده است!؟

 تجسم جامعه ی کورد یارسانی به لحاظ استفاده سیاسی، مدت کمی‌ است که عده‌ ای با عنوان‌های شخصی، گروهی، حزبی...در برون مرز کوردان یارسانی را در چار چوبی رنگ آمیزی کرده اند که در قبال خواسته و داده‌های آینده ملت کورد به گونه‌ای به نمایش می‌‌گذارند که تنها ‌یک رنگ را می‌‌توان از آنها به روشنی در میدان دید خود قرار داد آن‌هم یا سیاه یا سفید!؟ در معنای گستره تری آنگونه زمینه را برای مردم کورد یارسان خیال پردازی می‌‌کنند که گویا بعد از فروپاشی رژیم اسلامی ایران تمامی‌ معادلات از سوی سازمان و احزاب کوردی به ضرر کوردان یارسانی به هم می‌‌خورد و با دار و طناب و شمشیر و آتش اسکندروار زمین، تکیه، کتاب و رهبر، حقوق...آنان را به یغما می‌‌برند!! غافل از اینکه در چنان روزی اگر همت وفا کند نه تنها احزاب و سازمان‌های کوردی چنان ایده‌ای را یدک نمی کشند از سوی دگر چنان توان و قدرتی را هم ندارند که ‌یک اقلیت آینی را با ملیت کوردی به رسمیت نشناسند، چون کوردان یارسانی از ‌یک سؤ از لحاظ کثرت جمعیتی بیش ۸۰ درصد آنها در ‌یک حوزهٔ ی جقرافیایی ثابت و تثبیت شده واقع اند و همانگونه بافت اجتماعی آنها به دلائل تاریخی ـ اجتماعی به ‌یک رهبریت مقتدر و آگاه پیوند خورده است که بنیاد هر گونه حکومتی در آینده کوردستان تنها با بر آورد رضایت اینها می‌‌تواند رنگ دموکراسی‌ را به خود ببیند ، بنابرین باید از چنان کسانی پرسید تفاوت و تشابه خواسته‌های ملت کورد و کورد‌های یارسانی در چیست؟؟ که امروزه این همه هیاهو را به راه انداخته اند و برای بد نام کردن و به دام انداختن افراد یارسانی ناقوس کلیساها را به صدا در آورده اند!؟

 در بحثی دیگر، هیچ عقل و منطقی قبول نمی کند که با بودن رژیمی تک مذهبی و تمامیت خوأه به چنان فراخوانها، سخنرانیهای اینترنتی‌ و تلویزنی گوش فرا دهد و زمینه‌ای را در راستای حقوق بشر برای پیروان آیین یارسان پیاده کند! بنابرین باید بدون هیچ گونه شک و تردیدی اینرا پذیرفت که سرنوشت و مطالبات مردم کورد یارسان نه‌ تنها به کلیت خواست و آینده ی ملت کورد گره خورده است ، بلکه سرنوشت سیاسی آنها هم وابسته به رهبریت درون مرز خواهد بود و حرکات و تجمعات اخیر این مردم خود گواهی بر این واقعیت را تأیید خواهد کرد، بنابر این شایسته است مردم آگاه و مسٔولیت پذیر در راستای آگاهی‌ فرهنگی‌، جقرافیایی، زبانی، آینی ... مردم کورد یارسانی، گام بردارند و خود را به کوره راههای ناکجا آباد! پرت نکنند که روزی پشیمانی را به بار آورند و در همان راستا پیرو راهی‌ شوند که امروزه مردم داخل آنرا با تمامی شرایط سخت و پر هزینه به دوش خود می‌‌کشند.

آموزش به زبان مادری در ایران و توهم جدایی طلبی

آموزش به زبان مادری در ایران و توهم جدایی طلبی

به رسمیت شناخته شدن حق همه گروه‌های انسانی برای کاربرد آزادانه زبان مادری در تمام عرصه‌های زندگی شعاری بنیادی است که به روز سوم اسفند برابر با بیست یکم فوریه، روز جهانی زبان مادری، معنا می‌بخشد
ایران سرزمینی با تنوع ملی، قومی و زبانی بالاست، تنوعی که از تجربه نزدیک به صد سال سیاست‌های همسان ساز، آسیب بسیار دیده است. اکنون و در قیاس با صد سال پیش، برخی از زبان‌ها و گویش‌های رایج در ایران به دلایل مختلفی از میان رفته‌ و یا در خطر جدی مرگ قرار دارند
برابر با اطلس زبان‌های در خطر یونسکو، بیش از بیست زبان از مجموعه زبان‌ها و گویش‌های فعلی رایج در ایران آسیب پذیر یا در معرض خطر مرگ هستند
در این مقاله اشاره کوتاهی می‌ شود به الگوهای آموزش مرتبط با زبان مادری و می‌کوشم به این پرسش پاسخ دهم که چرا علی‌رغم ضرورت انکارناپذیر کاربرد زبان مادری در نظام آموزشی از سویی و تاثیر سیاست‌های چند زبانی در تقویت همگرایی ملی از سوی دیگر، نظام سیاسی حاکم در ایران و بخش چشمگیری از اپوزیسیون آن، با سیاست‌های چند زبانی در ایران مخالف هستند.
زبان مادری و نظام آموزشی
"برابر با اطلس زبان‌های در خطر یونسکو، بیش از بیست زبان از مجموعه زبان‌ها و گویش‌های فعلی رایج در ایران آسیب پذیر یا در معرض خطر مرگ هستند."
اگرچه کودک حتی پیش از تولد با زبان و آواهای زبانی درگیر است و پس از تولد نیز تجربه‌های شگرف زندگی و کشف‌های بزرگ او همه به زبان در معنای وسیع آن ارتباط دارند اما شاید تجربه فهم زبان در چارچوب نوشتار را بتوان سرآغاز تحولی بنیادی در پیوند کودک با جهان بیرون دانست.
احساس شهودی و برداشت اولیه‌ کودک از این تجربه سترگ، تمام هستی او را به صورت پایداری متاثر می‌کند. آنچه از زبان معلم بیرون می‌آید و زبانی که حروف نوشته شده بر کاغذ برمی‌سازند، اگر نوایی آشنا و کلید گشودن رمز علامت‌های ناآشنای روی کاغذ باشند، حس امنیت و لذت کشف قلمروهای جدید را توامان برای کودک به ارمغان می‌آورند
اما زبان غریبه‌ای که هیچ نشانی از مادر یا خانواده کودک با خود ندارد و علامت‌های مبهمی که تنها به همان زبان غریبه گشوده می‌شوند، حس امنیت کودک را متزلزل کرده و او را دچار اضطرابی پایدار می‌کنند
اضطراب روبرو شدن با زبانی ناآشنا تمام عمر با کودک خواهد ماند. در لحظات عاشقانه زندگی، در دشواری‌ها، شکست‌ها و پیروزی‌ها و هنگام خشم و شادی، همیشه چیزی هست که لحظه‌ای، ولو برای ثانیه‌ای، در درون او می‌ایستد.
او نه در زبان مادری و نه در زبان رسمی نمی‌تواند خود را آنچنان که باید و دوست دارد بیان کند. این فقدان همیشگی است و درست لحظه‌ای که می‌خواهد فراموشش کند، همچون زخمی قدیمی سرباز می‌کند، بغضی که در درون آرام و بی‌صدا می‌ترکد.
مطالعات بینارشته‌ای اکنون ثابت کرده است که محروم کردن کودک از شروع آموزش به زبان مادری، بر توانائیهای ذهنی، قدرت یادگیری، جامعه پذیری و روحیات او تاثیر پایدار خواهد گذاشت.
یونسکو بر اساس مطالعات متعدد انجام شده بر ضرورت اجرای سیاست‌های دو یا چند زبانه در نظام آموزشی مناطقی که زبان رسمی واحد سیاسی و زبان مادری کودکان محصل متفاوت است، تاکید می‌کند.
سیاست‌های چند زبانی در نظام آموزشی
"در ایران، بخشی از ترک‌ها، کردها و عرب‌ها با توجه به ادبیات مکتوب غنی و تجربه در دسترس کاربرد این زبان‌ها در تمام سطوح آموزشی و برای تمامی دروس در خارج از مرزهای ایران، خواهان اجرای چنین سیاستی در مورد این زبان‌ها در نظام آموزشی هستند."
سیاست‌های چند زبانی در نظام آموزش رسمی متنوع بوده و طیف وسیعی از روشها را شامل می‌شوند. در یک دسته‌بندی کلی می‌توان از دو گونه سیاست «آموزش به زبان مادری در کنار آموزش زبان رسمی» و «آموزش زبان مادری در دوره ابتدایی و انتقال به زبان رسمی» نام برد.
نکته مهم این است که صرف آموزش زبان مادری کودکان همچون یک ماده درسی اساسا به معنای چند زبانه شدن نظام آموزشی نیست.
در گونه نخست سیاست‌های چند زبانی، زبان مادری دانش‌آموزان زبان آموزش است و تمام مواد درسی تا پایان دوره تحصیلات عمومی به این زبان تدریس خواهد شد و البته در کنار آن، در تمام پایه‌های تحصیلی، زبان رسمی/میانجی همچون یک ماده درسی تدریس می‌شود.
در برخی از کشورهای دنیا از جمله در آسیا و در کشورهای چین، هندوستان، افغانستان، عراق ازبکستان، تاجیکستان، قرقیزستان و قزاقستان و در برخی از مناطق که زبان مادری محصلان جدای از زبان رسمی است، این سیاست اجرا می‌شود.
در ایران، بخشی از ترک‌ها، کردها و عرب‌ها با توجه به ادبیات مکتوب غنی و تجربه در دسترس کاربرد این زبان‌ها در تمام سطوح آموزشی و برای تمامی دروس در خارج از مرزهای ایران، خواهان اجرای چنین سیاستی در مورد این زبان‌ها در نظام آموزشی هستند.
در گونه دوم سیاست‌های چند زبانی، آموزش دوره ابتدایی یا دست‌کم سه سال نخست آموزش به زبان مادری دانش‌آموزان خواهد بود و سپس به تدریج آموزش به زبان رسمی منتقل می‌شود.
البته در این گونه نیز برای حفظ پیوندهای عاطفی کودک با جهان، از دریچه زبان مادری، و امکان بیان آن و کمک به حفظ نوع زبانی، زبان مادری دانش‌آموز در تمام پایه‌های تحصیلی همچون یک ماده درسی تدریس خواهد شد
علاوه بر تاکید متخصصین بر ضرورت پیاده کردن چنین سیاستی، بسیاری از فعالان حقوق زبانی در ایران نیز با توجه به محدودیت‌های ادبیات مکتوب در تعدادی از گویش‌ها و زبان‌های غیر فارسی، خواهان اجرای این گونه از سیاست چند زبانی در نظام آموزشی هستند.
مخالفان سیاست‌های چند زبانی
"بدون نظام آموزش عمومی و سایر دستگاه‌های هنجار ساز نظام مدرن، هیچ راهی وجود ندارد که کرد و ترک و عرب و بلوچ و مازنی و سنگسری و لر و بختیاری و ترکمن و تالشی و گیلک و ارمنی و تاتی و دزفولی و آشتیانی و قشقایی و براهویی و لک و بسیاری غیر فارس دیگر، زبان فارسی را یاد بگیرند، به آن عشق بورزند و آن را به صورت تاریخی زبان مشترک خود با "دیگران" بدانند."
مخالفان سیاست‌های چند زبانی در ایران متاثر از تنوع این سیاست‌ها در عرصه نظری و الزامات متفاوت اجرای گونه‌های مختلف آن، خود به چند دسته تقسیم می‌شوند.
اما پیش از گونه شناسی مخالفان و تمرکز بر تمایزات آنان باید به نقطه مشترک کلیدی همه آنان اشاره کرد.
تاکید بر تاریخی بودن و طبیعی بودن انتخاب زبان فارسی همچون زبان مشترک همه ایرانیان از سویی و زبان فارسی را جزیی از هویت ملی همه ایرانیان دانستن از سوی دیگر نقطه مشترک همه مخالفان سیاست‌های چند زبانی در ایران است.
تمرکز بر این نقطه اشتراک مهم است چرا که عمده مخالفت‌ها با سیاست‌های چند زبانی ناشی از این درک غیر تاریخی، غیر سیاسی و رمانتیک از زبان فارسی است.
این درک غیر تاریخی است چرا که سخن گفتن از زبان مشترک پیش از تشکیل دولت ملی مدرن که مختص به دنیای معاصر است و در ایران کمتر از یکصد سال عمر دارد، اساسا بی‌معنی و ناشی از غلبه عارضه ناهمزمانی تاریخی بر ذهن مدعی است.
زبان علمی و دیوانی و ادبی در هر سرزمینی، در دوران پیشامدرن، لزوما زبان غالب یا مشترک اکثریت مردمان آن سرزمین نبوده و در واقع موقعیت برتر دیوانی، ادبی یا علمی آن هر زبانی برآیند عوامل متعدد سیاسی، مذهبی و فرهنگی بوده و انتخاب "مردم" در آن اصولا هیچ نقشی نداشته است.
ترم "زبان مشترک"، محصول اراده سیاسی دولت مدرن و علایق یکسان ساز و امکانات هنجار ساز آن است.
نظام آموزش رسمی زبان قوم فرادست/اراده حاکم را به شهروندان دولت ملی جدیدالتاسیس آموزش می‌دهد و در کنار آن، نظمیه، عدلیه، نظام خدمت اجباری، و خدمات اداری و بعدتر رسانه‌های عمومی به این زبان رسمیت/مشروعیت می‌بخشند و آن را در مناطق مختلف کشور گسترش می‌دهند.
بدون نظام آموزش عمومی و سایر دستگاه‌های هنجار ساز نظام مدرن، هیچ راهی وجود ندارد که کرد و ترک و عرب و بلوچ و مازنی و سنگسری و لر و بختیاری و ترکمن و تالشی و گیلک و ارمنی و تاتی و دزفولی و آشتیانی و قشقایی و براهویی و لک و بسیاری غیر فارس دیگر، زبان فارسی را یاد بگیرند، به آن عشق بورزند و آن را به صورت تاریخی زبان مشترک خود با "دیگران" بدانند.
این برداشت همچنین رمانتیک است چون زبان مادری خویش را که با آن پیوند عاطفی دارد و به هویت مستقل و متفاوت قومی او از "دیگری" شکل داده، با نادیده گرفتن جایگاه مشابه سایر زبان‌ها برای گویشورانش، و صرفا با تکیه بر شان غالب ادبی آن به جایگاه زبان ملی برمی‌کشد و ان را ممیزه هویت ملی ایرانی قرار می‌دهد.
چنین نگاهی رمانتیک است چون در عصر سیاست یک ملت /دولت و سیاست‌های کلاسیک ملت سازی قرن هفدهم و هیجدهم میلادی گیر کرده است و قادر به درک عقلانیت مدرن و فهم تنوع ملی/قومی/فرهنگی در درون یک واحد سیاسی واحد نیست.
جدای از این نقطه اشتراک، مخالفان سیاست‌های چند زبانی به چند دسته تقسیم می‌شوند:
یک گروه بسیار افراطی پان ایرانیست و آریایی گرا که به طور کل مخالف هر نوع گشایش فرهنگی معطوف به زبان‌های غیرفارسی در ایران هستند و آن را مخالف مصالح ایران و بر ضد زبان فارسی ارزیابی می‌کنند.
آنها با ارائه تفسیرهای خاص از ماده ۱۵ قانون اساسی فعلی، احتمال آموزش زبان‌های مادری غیرفارسی در ایران را همچون یک ماده درسی برنمی‌تابند و ان را نیز غیر قانونی و مقدمه‌ای برای تجزیه ایران قلمداد می‌کنند.
این دسته حتی تدریس شفاهی معلم در کلاس درس به زبان مادری دانش‌آموزان برای مفاهمه بهتر را نفی کرده و آن را خلاف قانون و مصالح ملی می‌دانند.
رد نگاه و باور این دسته را می‌توان در چند بخشنامه‌ آموزش و پرورش کرمانشاه و کردستان دید که در آنها از معلمان خواسته بودند از تدریس به "زبان محلی" در کلاس درس خودداری کنند.
گروه دوم کسانی هستند که با آموزش زبان مادری در دانشگاه به عنوان چند واحد اختیاری درسی و یا در بهترین حالت در حد یک ماده درسی در مدارس و در محدوده همان اصل پانزده قانون اساسی مخالفتی ندارند.
گروه سوم که عموما متخصصان آموزش هستند تنها با آموزش زبان مادری به عنوان زبان آموزشی در سال‌های نخست آموزش ابتدایی به صورت تلفیقی و دو زبانه و مشروط به این‌که انتقال کامل کودک به آموزش در زبان رسمی سریع اتفاق بیفتد، موافق هستند.
نقد دیدگاه‌های مخالفان سیاست‌های چند زبانی
"در واقع برخلاف ادعای ناسیونالیست‌های ایرانی، به رسمیت شناخته شدن هرچه بیشتر حقوق اقلیت‌های ملی/قومی/زبانی در یک چارچوب سیاسی خاص، تعلق آنان به آن چارچوب را تقویت کرده و به صورت طبیعی علایق جدایی طلبانه را که محصول سرکوب، نفی و انکار هستند، تضعیف می‌کند."
همان‌طور که ذکر شد بخش عمده مخالفت‌ها با سیاست‌های چند زبانی به نگرانی از تشدید علایق جدایی طلبانه و تضعیف هویت ملی برمی‌گردد.
گفته شد که در اساس مترادف دانستن زبان با هویت ملی مقدمه تحمیل زبان فارسی به ایرانیان غیرفارسی زبان و تشدید سیاست‌های مبتنی بر قوم مداری زبانی در ایران شد.
قوم مداری که متضمن خود برتر بینی فرهنگی و تقلیل فرهنگهای هم‌طراز و برابر به خرده فرهنگ به نفع ترویج و تقویت تعریفی خاص و انحصاری از همبستگی ملی است.
در واقع آن‌گونه از همبستگی ملی که متضمن حذف دیگری‌های ناهمساز با انگاره‌های فرهنگ برتر است خود مروج جدایی و جدایی طلبی است.
هویت ملی با آموزش زبان‌های غیر فارسی در ایران تضعیف نمی‌شود، چون زبان فارسی تنها فارس‌ها/فارس زبان‌ها را نمایندگی می‌کند، اما با تقویت زبان‌های غیرفارسی و رسمیت بخشیدن به آن‌ها، این زبان‌ها نیز در سپهر ملی جایگاه پیدا کرده و حس تعلق گویشوران آن‌ها به هویت ملی ایرانی به طور طبیعی بیشتر می‌شود.
علایق جدایی طلبانه نسبت مستقیم و معناداری با سیاست‌های چند زبانی ندارد. کشورهای بسیاری در دنیا دو یا چند زبان رسمی، اداری، قانونی و یا آموزشی دارند یا از سیاست تک زبانی به سیاست‌های چند زبانی شیفت کرده‌اند اما هیچ مورد عینی یا مطالعه‌ نظری در دست نیست که پیدایش، تقویت و یا تشدید علایق جدایی طلبانه در این کشورها را نشان دهد.
در واقع برخلاف ادعای ناسیونالیست‌های ایرانی، به رسمیت شناخته شدن هرچه بیشتر حقوق اقلیت‌های ملی/قومی/زبانی در یک چارچوب سیاسی خاص، تعلق آنان به آن چارچوب را تقویت کرده و به صورت طبیعی علایق جدایی طلبانه را که محصول سرکوب، نفی و انکار هستند، تضعیف می‌کند چرا که جدایی طلبی نه یک آرمان سیاسی که روشی برای نیل به اهداف سیاسی غایی است.
علایق جدایی طلبانه، و نه استقلال طلبانه، در مواجه با فضای سیاسی دمکراتیک، آزادی‌های فرهنگی، زبانی و بازسازی ساخت قدرت سیاسی به شیوه نامتمرکز/فدرال و تضمین بدون قید و شرط حق همگان برای مشارکت در تمام سطوح بازی سیاسی، رنگ می‌بازد.
سیاست‌های چند زبانی در این چارچوب نه تهدیدی برای همبستگی ملی و تمامیت سرزمینی ایران که عاملی بازدارنده در مقابل چنان تهدیدهایی خواهد بود. شاهد علوی
تحلیلگر سیاسیhttp://www.youtube.com/watch?v=bcl5qJTrdGg

ممنوعیت زبان مادری یعنی جنایت فرهنگی

 

 کوردی زوان منه . به شیگ له گیان منه.بانان

نیشتمان فیشال
امسال هم مانند سالهای قبل سردمداران رژیم نسل ستیز جمهوری اسلامی در نزدیکی‌های روز جهانی زبان مادری با طرح آموزش ملتها بە زبان مادری مخالفت شدید اعلام نمودند و بە گفتە اعضای فرهنگستان زبان فارسی،آموزش بە زبان مادری خطری جدی ست برای زبان ملی کشور کە همان زبان فارسی می‌باشد .!
همان گونە کە کم و بیش می‌دانیم زبان بازتاب دهنده فرهنگ ملتی ست که به آن زبان سخن می‌گویند، نماینده‌ی هویت ‌آنهاست و دنیای آنها را تشریح می‌کند. زبان همانند موجودی جاندار با مردم زندگی می‌کند و با آنها بزرگ می‌شود و رشد و تکامل می‌یابد و حتی گاهی هم ممکن است بمیرد و از بین برود..آموزش ندادن هر زبانی محکوم بە فناست و مرگ هر زبان به معنای مرگ گوشه‌ای از فرهنگ بشری است.
زبان ستیزان با زبان دیگر ملتهای تحت ستم می‌خواهند اسمیلە نمودن آنان را ارتقا ببخشند، تا بتوانند قدم‌های بعدی را طبق برنامه به مرحلەی اجرا بگذارند.
سکوت و یا جدی نگرفتن این سیاست ضد انسانی و ضد فرهنگی توسط سردمداران جمهوری اسلامی ایران و دشمنان زبان ستیز مادری باعث عملی شدن پلان‌های شوم دیگری می‌گردد که در حال تدوین است .
دانشمندان و متعصبان زبان فارسی بهتر است وقت خود را به دشمنی وتعصب به زبان ملیتهای تحت ستم هدر ندهند و در رشد و توسعه زبان فارسی کتاب‌ها و لغتنامه‌ها بنویسند و تلاش کنند کلمات فارسی را بە جای واژه‌های عربی، انگلیسی بکار ببرند.
هر زبانی باید بطرف تکامل خود حرکت کند، چون با پیشرفت و توسعه زبان فارسی حتما دشمنی و تعصب با زبان کردی و دیگر زبانها نیز کاهش خواهد یافت.
حق زبان مادری همیشە بوسیلە حکومت‌های کە برتری جویی ملیتی در آن اصل و اساس بودە از مردم گرفتە شدە و همە را بەزور و اجبار وا نمودەاند تا زبان ملت حاکم را یاد بگیرند و با زبان ملت حاکم خواندن و نوشتن یاد بگیرند و سخن بگویند.
بیش از نصف جمعیت ایران محروم از تحصیل به زبان مادری خود در سرزمین خود هستند. یعنی در زبانی که به دنیا می‌آیند و در زبانی که بزرگ می‌شوند اجازه ندارند که تحصیل داشته باشند و بە آن زبان خواندن و نوشتن بیاموزند. آنها از همان سنین کودکی مجبور به فراموش کردن فرهنگ و زبان خود هستند، آنها محکوم به قبول فرهنگ و زبان بیگانه‌ای هستند که به آنها تحمیل می‌شود.کە یکی از دلایل افت تحصیلی و رغبت نشان ندادن کودکان بە تحصیل می باشد.
سیاست سردمداران رژیم ایران سیاست یک زبانە شدن ملتهای تحت ستم می‌باشد کە تمامی ملتها با یک زبان واحد بخوانند و صحبت کنند برای اجرا نمودن این پروژە کتابهای آموزشی ایران در یک زبان ارائە دادە می‌شود.کە این مسئلە با اعتبار فرهنگی در بین ملتهای تحت ستم بە اصطلاح ایرانی برخوردار نیست، زیرا از یک سو با نگاە کلی بە تاریخچەی زبان ملتها در چهار چوب ایران کنونی زبان حاکم ریشە و قدمت چندان قوی نداشتە کە مانند چتری دیگر زبانها را در برگیرد. و از سوی دیگر اینگونە، ملی سازی‌ها و تک زبانە کردنها گرایش دست کم گرفتن ملتها و اسمیلە نمودن آنان است.
سیاست ظالمانەی حکمان برای بیش از هشتاد سال این فرهنگ حاکم را بنام ایران تحمیل کرده و می‌کند و زمانی کە بە دلیل دیکتاتوربودن و آگاهی نداشتن از مسائل سیاسی کشور دچار مشکل و بە چالش کشیدە شدەاند و از سوی همین مردم اعتراضی می‌شوند آن را دشمنی بە اصطلاح با آن فرهنگ ایرانی می‌نامند.
جمهوری اسلامی روز جهانی زبان مادری را همانند بسیاری از سالروزهای بین المللی مانند روز جهانی کارگر و روز جهانی زن ،روز عشاق و .... را توطئەی کشورهای غربی و ابرقدرت می‌داند و با آن مخالفت شدید می‌کنند و آن را تهدیدی برای زبان ملی ایران می‌شمارد.در ایران حرف زدن بە زبان مادری کودک زیر سن مدرسەای تهدید امنیت ملی محسوب می‌شود و امنیت ملی کشورشان را بە زبان کودکان مظلوم گرە می‌زنند.و بە اسم یکپارچگی و داشتن زبان ملی بە شعور انسانی توهین می‌کنند.طوری کە در ایران زبان در چهار چوب مسائل سیاسی قرار می‌گیرد و مورد بررسی قرار می‌گیرد.
استفادە از زبان بە عنوان ابزار سیاسی، عدم درک درست و صحیح هر حکومت از ریشە سیاست و دولت داری اوست کە این اصل ارتباط مستقیم با عقب ماندگی اندیشە و فرهنگ حاکمان دارد. هر زمان کە حکمرانان ایران بە شکست سیاسی مواجە می‌شوند زبان ستیزی در دستور روز آنان قرار خواهد گرفت.و در این شرایط است کە تک زبانی را با زور اسلحە و طناب دار بە حلقوم مردم تجویز می‌کنند.
بررسی تاریخ گذشته ایران به خوبی نشان می‌دهد که دولت مرکزی از استراتژی حذف و سرکوب به عنوان تنها بهترین استراتژی در قبال ملیتها مختلف استفاده کرده است. نمونه‌های آن را می‌توان از گذشته‌های دور تا دوران کنونی نیز مشاهده کرد. بهترین نمونه تاریخی دوران رضا شاە پهلوی بود کە سعی در یکسان سازی فرهنگی در ایران معاصر داشت بە این معنا کە در ایران روندی وجود داشتە است کە فرهنگ و زبان ملتهای بە اصطلاح ایرانی را یکسان کند. در زمان حکومت پهلوی به خصوص در دوره رضاشاه، این سیاست به طور شدید دنبال می‌شد و تا امروز نیز ادامه دارد. این رضا شاە بود که می‌خواست یک حکومت مرکزی مقتدر با الگویی اصلی به وجود بیاورد و با شدیدترین وجه ملیتهای دیگر را سرکوب نموده و بعد از رضا شاە نیز این استراتژی تداوم پیدا کرد و ما شاهد برخوردهای بسیار خشن و فاشیستی از سوی حکومت‌های مختلف ایران با ملیتها و گروه‌های مختلف هستیم.
كسى كه با زبان مادرى تا هفت هشت سالگى حرف زده و بعد در مدرسە به او می‌گویند به زبان دیگرى حرف بزن، این یك نوع مادر كشى است. دردآور است. باید مدام به شكل دیگرى فكر كنى، مرتب در ذهن خودت ترجمه كنى و این موجب از بین رفتن خیلى خلاقیت‌ها و استعداد‌ها می‌شود.
زبان را گاهی سرمایە فرهنگی و ملی بە حساب می‌آورند زمانی از فرهنگ و کلتور یك جامعە یا یک ملت سخن به میان می‌آید، این زبان است كه گذشته و حال آن جامعه و ملت را بهم پیوند می‌دهد. هر گاە حق خواندن و نوشتن و گویش از یک ملت سلب گردد، خطر گسست مناسبات انسانی میان افراد آن جامعە رشد خواهد یافت.
بنابراین یک ملت حق دارد که نه تنها به زبان خودش حرف بزند، بلکه این حق را هم دارد که آن زبان توسط دیگران هم به رسمیت شناخته در ایران بە غیر از زبان فارسی دیگر زبانها نه در رسانه‌ها و نه در نظام آموزشی و نه در فعالیت‌های اداری به رسمیت شناخته نمی‌شوند. این مسئله یک نوع محرومیت برای کوردها، ترکها، بلوچها ،عربها و........ است که زبان‌شان با زبان ملی متفاوت است، و این زبانها با گذشت زمان تحلیل و در نهایت ممکن از از بین بروند.
پس بنابراین بر همەی کسانی کە بە کوردستان مستقل و سر بلند اعتقاد دارند و بە آن راسخانە ایمان داشتەاند حمایت از زبان مادری(کوردی ) بە عنوان یک هویت ملی واجب است استقلال و تمدن سازی وابستە بە حمایت از زبان مادریست و بس!

زبان کوردی زبان مادری ماست، در جهان بیش از 40 میلیون کورد و در ایران بیشتر از 10 میلون کورد به زبان کوردی تکلم میکنند. آموزش و تدریس به زبان مادری در ایران حق مسلم ماست.

زبان کوردی زبان مادری ماست، در جهان بیش از 40 میلیون کورد و در ایران بیشتر از 10 میلون کورد به زبان کوردی تکلم میکنند. آموزش و تدریس به زبان مادری در ایران حق مسلم ماست.

اعلام موجودیت کمپین حق آموزش بە زبان مادری
جمعی از فعالان ایرانی متشکل از ملیتهای ، ترک آذری ، کورد ، بلوچ ، عرب و ترکمن بە منظور پشتیبانی از زبان مادری کمپینی تشکیل دادەاند کە در آن از مردم درخواست شدە با امضا و نام نویسی در این کمپین پشتیبانی خود را از این جنبش اعلام کنند.
این کمپین تا روز ۲۱ فوریە روز جهانی زبان مادری ادامە خواهد داشت و مقرر است در پایان بیاننامەی خود را بە سازمانها و نهادهای مرتبط و حقوق بشری ارسال کنند.
در این بیاننامە آمدە است کە بر اساس اعلامیه جهانی حقوق زبانی، حق تحصیل به زبان مادری حق طبیعی و دمکراتیک همه کودکان در ایران است. جنبش تحصیل به زبان مادری" در ایران رو به گسترش دارد. همه روزه، شمار بیشتری از والدین در جای جای ایران به این جنبش می پیوندند و خواهان تحصیل فرزندانشان در مدارس به زبان مادری خود هستند.
در ادامەی متن با تأکید بر صدمات روانی غیر قابل جبران عدم تدریس و خواندن بە زبان مادری در مدارس ایران آمدە است. محرومیت از تحصیل به زبان مادری، افزون بر صدمات روحی برای کودکان، ناقض حقوق برابر شهروندی در ایران است. "جنبش تحصیل به زبان مادری" برای آن که بتواند گام های موثرتری بردارد، نیاز به پشتیبانی مردم آزادیخواه و نهادهای سیاسی و مدنی ایران دارد.
در ادامەی این بیانیه‌ با توجهە بە ضروری ترین مطالبه این جنبش کە در شرایط کنونی اقدام عاجل برای تحصیل کودکان به زبان مادری – اعم از ترکی، کردی، بلوچی، عربی، ترکمنی و... - در مناطق ملی آنها ست. آمدە است کە دولت جمهوری اسلامی ایران مسئولیت دارد تا خواسته دمکراتیک "تحصیل به زبان مادری" کودکان غیرفارس را به اجرا در آورد.
در پایان بخش این بیاننامە با توجهە بە عدم توجهە دولت جمهوری اسلامی ایران به این مطالبات به حق مردم، تنها راه حل این مسألە اعتراض به سیاستهای این دولت و انتقال این اعتراضات به نهادهای بین المللی،یونسکو و شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد میداند و همچنین این کوششها برای تحقق مطالبه "تحصیل به زبان مادری" زمینه های اتحاد سراسری مردم در ایران را فراهم می سازد.

دانشمندان اخیرا کشف کردن که کردها دارای قدیمی ترین تمدن در دنیا بوده اند

دانشمندان اخیرا کشف کردن که کردها دارای قدیمی ترین تمدن در دنیا بوده اند

سلام به تمام کردهای جهان که این خبرو می شنوند دانشمندان اخیرا کشف کردن که کردها دارای قدیمی ترین تمدن در دنیا بوده اند نه با 1000 سال نه با 6000 سال بلکه با 12000 سال قدمت و همراه با تمدنی کامل ...
اخیرا در کوهای ما بین ترکیه ،عراق و سوریه در خاک کردستان در تپه Göbekli Tepe آثار تاریخی یافت شده است که اگر خودتان به دیدن عکس ها و ویدیویی که براتون شبکه نشنال جیوگرافی ساخته برین بییشتر یقین پیدا میکنید
http://www.youtube.com/watch?v=Ftk_fkk4-1Q
این مناطق هزاران سال است تحت سکنه ملت کرد بوده و هست....
شیر کنید تا بعضی حداقل یاد بگیرند
به کردها بگند ملت ! ! !

کوردم و کورد میمانم

کوردم و کورد میمانم
فلسفه رقص کوردی به روایت دیاکونوف ( کتاب تاریخ ماد )

در سال 612 قبل از میلاد ، امپراتوری ماد به رهبری هوخشتره ، نینوا را از تسخیر آشوریان که برای مادها همیشه دردسر ساز بودند ، درآورد و امپراتوری خود را گسترش داد ..
پس از اتمام جنگ ، پادشاه ماد ( هوخشتره ) از فرماندهان خود خواست چگونگی جنگ را برای وی به صورت پانتومیم شرح دهند ..
چون بردن سلاح به کاخ پادشاهی ممنوع بود ، برای تشریح جنگ فرمانده اول به جای شمشیر ، از دستمال قرمز رنگی استفاده کرد و چگونگی جنگ را برای پادشاه تشریح کرد ..
فرمانده اول که همان ( چوپی کیش ) نام گرفت ، دست تمام سربازان خود را گرفت که نماد همبستگی و وفاداری سربازانش به همدیگر است ..
نخست با رقصی آهسته که امروزه آن را ( گه ریان ) مینامند ، شروع کرد و این یعنی ما جنگ را آهسته شروع کردیم ..
سپس با ( هه لگرتن ) ریتم رقص را تند تر نمود و این یعنی که ما سریعا به سمت دشمن حمله بردیم ..
در میان رقص که حماسی ترین رقص تاریخ است ، چندین نوع دیگر وجود دارد از جمله (سه پا ) که یک پا به عقب رفته و سریعا دو پا به جلو برداشته میشود و به این معناست که اگر ما در جنگ یک قدم ، عقب نشینی کردیم ، در نهایت سریعا دو قدم به جلو رفتیم ..

همچنین نوعی دیگربه نام (شه لان شه لان ) در میان رقص کوردی وجود دارد که چوپی کیش پای راستش میلنگد ولی سپس به یکباره رقص را تند مینماید و این یعنی اگر در جنگ زخمی شدیم ، خیلی زود بهبود یافتیم و باز به سوی دشمن هجوم بردیم ..

هوخشتره پادشاه امپراتوری ماد ، فرمان داد که این آیین را در همه ی مراسم ها به ویژه بعد از فتوحات و شادیها به کار بندند تا حماسه ی جنگ و پیروزی امپراتوری ماد ، بر دشمنان فراموش نشود..

لطفا بە اشتراک بگذارید.